In La Croix-Valmer staat een prachtig hotel, Lily of the Valley. Ontworpen door Philip Starck en supposed to be peperduur. Het hotel zit net achter de “boulevard” maar een van hun restaurants zit echt op het strand. We rijden er bij aankomst langs, denken dat meteen de eerste (zon)-dag wat vroeg is en moeten daarna tot het einde van de week wachten want buiten het seizoen zijn ze alleen de weekends open.

Vrijdag, laatste dag, is het zover. De ontvangst is allerhartelijkst, we zijn vroeg en mogen kiezen waar we zitten en kiezen voor een bankje naast elkaar zodat we mooi in de zee kunnen kijken. La Brigantine is Italiaans dus zo ook de kaart en we beginnen met het sharen van kroketjes van risotto, vlees en mozzarella, gefrituurd eekhoorntjesbrood met notenpesto, en calamari fritti met aioli. De gerechten zien er fantastisch uit maar het ontbreekt overal wat aan smaak, behalve de overheerlijke pesto.

Als pièce neem ik vitello tonato, die er niet heel groot uitziet maar dat eigenlijk wel gewoon is (zie boven). Superlekker! De vrouw gaat voor de farinata (ze noemen het in Nice ook wel Socca, en cade in Toulon), pannenkoekjes van kikkerwtenmeel, met daarop een crème van artisjok en een verdwaald blaadje roquette. Zij mist hier weer wat smaak, ik vind het juist wel subtiel, die zachte artisjoksmaak.

Na de rosé van Domainde de l’Ile (F, van het eiland Porquerolles, 2020) zakken we af naar 2 lekkere stoelen op het strand waar we nog de prima panettone tostata, pain perdu van panettone, met amandelijs delen.

Een heerlijke middag, en ja, het kost goed geld hier, maar dan krijg je ook wat. Toptent. Ondanks de wat zwakke smaken bij de voorgerechten hebben we een heerlijke middag

Lily of the Valley | La Brigantine | Plage de Gigaro | La Croix-Valmer