Op weg naar Limoux, althans het hotel in Carcassonne, maken we een tussenstop in Columiers. “We” zijn Giel, Saskia en Lou Borrani, die we op Schiphol tegenkomen. Ik heb een beetje gespeurd op het net en L’ Amphytrion** ziet er van de sterrenzaken in de buurt het beste uit. Onder de rook van de Airbusfabrieken, we zien zelfs nog een A380 opstijgen, gaan we rond half 1 aan tafel, om daar pas rond 4-en weer vandaan te rollen. We starten direct met een macaron van inktvisinkt met sorbet van een lokale paprika en wat piment d’Espelette, een melkje van kabeljauw (eigenlijk meer een lichte stokvis), en een schuimpje van diezelfde lokale paprika met wat chorizo. We moeten lang wachten op de Saint Joseph van Yves Cuilleron (F, 2007), maar die is het wachten waard (’s avonds hebben we het er nog es over, als je in een restaurant geen aperitief besteld maar meteen om de wijnkaart vraagt wordt je vaak gestraft in de tijd en duurt het zomaar een half uur voordat je eindelijk wat te drinken hebt).
Er komt nog een amuse in de vorm van bijna rauwe sliertjes aardappel, kort gegaard in de room met wat truffel, voordat we beginnen aan het echte werk. Bretonse kreeft, licht geroosterd, met een jus van mango en een ravioli van mango met tartaar uit de schaar. Aardig, maar niet dol. Volgende gerecht, we zijn ondertussen een tandje hoger gegaan qua wijn met een Condrieu “de Poncins” van François Villard (F, 2007), is een stukje gebakken foie gras met een bonbon van ui met grapefruit en pijnboompitten, en een lichte schuim van oester. Goddank verstaan we het goed, Lou blijkt zwaar allergisch voor oesters, heeft al 2 keer een bijna-dood-ervaring gehad, dus als de wiedeweerga wordt zijn bordje omgeruild. De filet van zeetong daarna is mooi, met een ravioli van carbonara en asperges, maar wordt volledig weggedrukt door een gelei van yuzu die er op ligt. Jammer, ook voor de wijn. We stapen over op rood, blijven in de Rhône, met een Cornas “Champelrose” van domaine Courbis (F, 2005). Lou (www.laenoteca.nl in Rotterdam) is vanmiddag verantwoordelijk voor de wijn en ik ben blij met zijn keuzes. Normaal ben ik niet blij met een ijsje tussen de voorgerechten en het pièce, maar de sorbet van roquette met stukjes bleekselderij en wat consommé is helemaal top, evenals de lamsfilet daarna, met dadels, puree van kikkererwten, pastilla met lamsnek en zwezerik. Ontzettend lekker! We sluiten het hartige af met een emulsie van Brie de Meaux met hazelnoten, kleine zwarte toastjes (inktvisinkt) en wat gebraiseerde lof. Chef Yannick Delpech heeft nog wat zoete dingetjes klaarstaan, ballen van witte chocolade met piña colada, geconfijte ananas en kokos, en verschillende soorten pure chocolade, waaronder heerlijk sorbetijs, met een tuille van gesoufleerde rijst, mango en passievrucht. Lekkere lunch, op naar Carcassonne.
