Na een redelijke rustige dag nu op weg naar Ho Chi Minh City, via Bangkok. Vandaag nog gesproken en geluncht met Lene van Rice, een gesprek gehad bij Endemol (waarover later misschien meer), en geborreld op de manege. Nu dus aan boord, na een uneventful rondje Schiphol, benieuwd wat de catering voor me in petto heeft. Op deze vlucht is het eten ontworpen door Jeunes Restaurateur Savarin uit Rijswijk. De nootjes vallen goed, samen met de Clos Mont-Blanc chardonnay van Conca de Barbera (E, 2005), wat ik helaas niet kan zeggen van de coquilles (koud) met krab, asperges en frambozendressing. De knalrode dressing is helemaal in de halfrauwe coquille getrokken, de salade bestaat volledig uit dunne stelen van groene asperges die te lang gekookt zijn, en de krab is smakeloos.

Het hoofdgerecht is een stuk beter, gesmoord rundvlees met truffelsaus, aardappel-hazelnootpuree en en timbaltje van broccoli. Eindelijk eens geen over-gare ossenhaas, maar een mals stuk stoofvlees, in een licht ondefinieerbare saus (truffel?), een aardige puree en een smakeloos timbaaltje. Glaasje rode wijn erbij, Palazzo Antinori, Chianti Classico Reserva (I, 2000), en afsluitend nog een stukje Old Amsterdam. Ik laat het frambozen-kokostaartje voor wat het is, en dommel in. De volgende morgen wordt ik wakker gemaakt met een nieuw plateautje, deze keer met wat uitgedroogde vruchtjes (reeds schoongemaakt), een bakje frambozenyoghurt, een keiharde croissant, honing en een warm bakje met ik vermoed een omelet! Geflankeerd door wat champignons en twee sjoelschijven, die later blijken van de röstifamilie af te stammen. Helaas heeft niemand verteld dat dit is om mee te nemen, daar ze nog gefrituurd moesten worden (getver). Gelukkig ben ik weer in het bezit van het nieuwste KLM huisje, nummer 87, het peperhuisje uit Enkhuizen. Het volgende bericht wordt culinair wat interressanter, beloofd!