Mijn kleine Max (11 jaar) gaat sinds kort met de trein naar zijn nieuwe school, en meneer leest s’ochtends de Spits!. Gisteren kwam hij thuis met een uitgescheurd stukje over het op handen zijnde Keramiekbal. “Hier pap, vind je leuk”. Klopt. Aanstaande vrijdag vindt in het procinciehuis van ‘s Hertogenbosch het Keramiekbal plaats. Tijdens dit bal zal staatsecretaris van Cultuur Medy van der Laan de eerste nederlandse keramiekprijs uitreiken. Er zijn een aantal presentaties, o.a. van Rosenthal en van Marcel Wanders en er is de uitreiking van The Ceramic Proces, een internationaal werk over…keramiek.

Ik ben al jaren helemaal weg van alle soorten keramiek en waan me af en toe thuis in een soort museum. Ik heb voor Studio Bazar veel ingekocht, en nog, in Italie, Spanje, Portugal en het verre oosten, en heb van veel keramiek nog steeds de monsters. Ik doe niets weg, alleen als er chips, hoeken of barsten in komen, dan is het heel makkelijk afscheid nemen. Kleurig, wild, strak, grof, fijn, het maakt me niet uit, het ligt aan het eten èn aan mijn bui. In Nederland vind ik het summum op keramiekgebied wel de werken van Norman Trapman (te koop via Pols Potten), maar ook de ontwerpen van Marcel Wanders (niet een echte keramist), Roderik Vos (ook niet) en Kiki van Eijk (die weer wel, o.a. te koop bij Studio Bazar).

Goed, allemaal naar het keramiekbal dus op vrijdag, en bedenk de gedenwaardige woorden van Gerrit-Jan Ninaber van Eyben:”Je mag alles mixen, terwijl we vroeger alles van dezelfde serie kochten”.