Kaas

Zomaar een stukje over kaas, bedorven waar heb ik tot mijn 21ste geroepen. Het kwartje viel bij Au Trou Gascon van Alain Dutournier, waar ik mijn eerste stuk kaas at (Brébis de Gabas, schapenkaas), terwijl mijn vader al een paar jaar een kaasrestaurant had. Ondertussen eet ik vrijwel alle kaas maar ben ik voorzichtig met blauw. Binnen de kaas had ik al een vriendin, Betty Koster (L’ Amuse in Santpoort), en nu ook een vriend, Martijn Bos, die in kaasaccesoires, eigenlijk meer gereedschappen, doet. Zowel voor de particuliere markt alswel voor de handel, getuige deze kazen.

Bovenstaande kazen zijn nep, en levert hij als displaymateriaal over de hele wereld. En aantal mensen in zijn bedrijf doen niets anders dan de hele dag grote schijven plastic of schuim beplakken met etiketten van kaas, krankzinning. Martijn doet veel meer, timmert als een dolle aan de weg in de USA, maakt speciale gereedschappen voor Reijpenaer, mini fonduesets, apparaten waarmee je in één keer een emmenthaler in punten snijdt, en de beste kaasschaaf van de wereld, waar degene in mijn hand een klein voorbeeld van is. We gaan zijn spulletjes verkopen, dus binnenkort bij ons verkrijgbaar, de beste kaasschaaf van de wereld (met een laagje waardoor de kaas niet meer blijft plakken, kinderkaasschaven (clowntjes…) mini fondue- en bagna cauda sets, open kaasmessen en terug van weggeweest, de kaasguillotine ofwel de roquefortaise.