De 3½ reistijd wordt verlengd met een kwartier als we 1 km voor In de Wulf moeten wachten tot een mega-tractor een BMW uit een greppeltje heeft getrokken. We zitten na Antwerpen-Gent-Lille in de middle of nowhere, 600 meter terug in België, vlak buiten Dranouter.
In de Wulf van superkok Kobe Desramaults, zit in een prachtige antieke hoeve. Restaurant, test-tafel (private dining voor max 8), salon, ontbijtkamer, een prachtige keuken en een aantal hotelkamers, wat wel zo handig is, want na het diner wil je echt nergens meer naar toe.
We beginnen bij het haardvuur, plakje hesp, klein stukje eigengemaakt zuur en een Grüner Veltliner Hochrain van Veyder-Malberg (AU, 2011)
Aan tafel in de sobere eetzaal, begint het grote feest van de smaken. Ik noem alleen de gerechten, anders wordt het een ellenlang verhaal, het is namelijk allemaal geweldig:
- bouillon van coquilles met zure room
- gevriesdroogde biet met sleedoornsap
- savooiekool met crème van wilde kruiden
- gefrituurde schorseneer met mosterdpoeder
- tartaar van boven hooi gerookte mosselen, mosselschuim met witbier
- wulk met een vinaigrette van laurier
- boven curryplant geroosterde makreel (waanzinnig, doe d’er nog maar 1)
- ceviche van kabeljauw met sap van gefermenteerde radijs en mierikswortel
- judasoor met sap van selderijknol en veel boter
- wintergroentes met varkensvet en met charcuterie geinfuseerde room
- grevelingen oester op pine gerookt met emulsie van pine en oester
- coquille uit Duinkerken, met selderijwortel en bruine boter
- aardappelpuree met karnemelk en in zout gegaarde aardappel
- pompoen met krab, 10 granen brood en op kolen gegaard ei!!
- poon, jonge prei in preias en emulsie van mosterd, honingen rozebottelsap
- westvlaams runderrib, jus van schorseneer, puree van wilde kruiden
- taartje van varkenshersenen, stukje bloedworst met biet en een uitje…
- flamiche pizza vieux gris, mierikswortel
- dessert van gefermenteerde wortel met gerookte witte chocolade
- appel gevuld met ijs/mousse/granita van appel en bereklauw
- 1000-feuille van chicorei
- oliebolletjes met kaneel
We worden in de watten gelegd, iedereen is superaardig en de avond kent meerdere hoogtepunten. De wijnen worden verzorgd door een Engelse vrouwelijke sommelier die zo verschrikkelijk goed is dat we alle 3 met haar willen trouwen. Scherp, geestig, bij tijd en wijle joviaal, dan weer grappig, maar vooral heel kundig. We drinken alleen maar onbekende wijnen, althans Bert en ik, Ricardo is natuurlijk weer verrassend op de hoogte, en de ontdekking van de avond is een “orange wine”. Een droge witte wijn waarbij schillen en pitten van de druiven zijn mee gefermenteerd, echt nog nooit van gehoord!
Een gedenkwaardige avond, zowel qua warmte en gezelligheid, als ook qua culinaire geneugtes. Kobe staat in ieder geval sinds vorige week in mijn eigen top 5-rijtje, tussen Quique Dacosta, Grant Achatz, René Redzepi en good old Martin Berasategui (nee, Ferran Adrià staat niet, hoewel diep respect, in mijn top 5, toch net iets meer culinaire experimenten dan echt eten…)
Alle foto’s staan op Facebook