Ik schreef al eens eerder over dit waanzinnige project van vriend Eric, een voormailge bouwval in Seefeld die hij in een paar maanden heeft omgetoverd tot een (paleis)hotel, maar nu was het dan zover, de officiële opening. Met een man of 40 vanaf 16-hoven, landen we zondag rond de lunch in Innsbruck. We zijn hier met zijn allen om er een onvergetelijk weekend van te maken, en dat begint al op de luchthaven als er 6 stretched limo’s klaar staan om ons in een half uurtje naar Seefeld te brengen. Een aantal boys (ik ben daar één van) klimmen meteen in de langste kar, en bij de eerste bocht is de aanwezige fles prosecco al leeg. De stemming zit erin, zeker als we met al die wagens door het voetgangersgebied van Seefeld rijden.
De aankomst in het hotel is overweldigend, wat is hier een hoop gebeurd in een paar maanden. Een vervallen hut is omgetoverd tot een waanzinnig paleis, niet overdreven, maar alles mooi en met allure. Inchecken, glaasje, broodje en we, Dennis is met me meegekomen voor de foto’s, beginnen meteen te “snokken”. ’s Avonds een prima buffet met een heerlijke cuvée Wetterstein van Toques & Clochers uit de Limoux , waarna de finale op groot scherm. Iedereen is natuurlijk “en masse” voor de Spanjaarden, behalve de aanwezige Oostenrijkers die op een steenworp afstand naar een nog groter scherm kijken. Midden onder de wedstrijd gaat het geweldig regenen en onweren, en vallen alle beamers uit. We kijken de laatste 10 minuten op mijn kamer, en vieren de Spaanse overwinning. De volgende morgen zijn we vroeg uit de veren en fotograferen we in de omgeving van het hotel. Om 10 uur sharp staan we bij de lokale lederhose-winkel en slagen volledig in de aankoop van een Tiroler kostuum voor onze grote roerganger. De rest van de dag wordt door de meesten sportief doorgebracht, wij snokken het hele hotel af, kamers, gangen, lounges, de bar, restaurant, details, ga maar door. 4 uur zijn we klaar en is het tijd voor een klein hazenslaapje. 7 uur gewassen en geschoren aan de borrel, en het ziet er waanzinnig uit. De firma Feinspitz (lokale cateraar) heeft diverse keukens het terras op gerold, er is een Oostenrijkse wijnproeverij, hapjes, muziek, en rond 9 uur opent Fenne het hotel door met een grote schaar een lint door te knippen. Het feest begint nu pas goed als Eric diverse flessen champagne sabreert, waarna vriend Remco het woord neemt en bijgestaan door hoteldirecteur Leony onze Eric in het zonnetje zet. Na het aanbieden van een statieportret van de familie van Putten (van Kooten en de Bie) voor het stadhuis van Hilversum, met de hoofden van Ellen en Eric daar ingeshopt, is het tijd voor het echte kado en komt een van de stagières binnen met een etalagepop met daarop een volledig Tiroler kostuum. Lederhose, linnen hemd met loden knoopjes en slobkousen, Eric weet niet hoe snel hij het aan moet trekken. De avond kabbelt door onder het genot van een te gekke lokale band, en als die naar huis gaan weet er natuurlijk nog iemand een I-pod in te pluggen zodat het gelukkig (weer) half 4 wordt. De volgende ochtend is bijna iedereen weer fris aan het ontbijt en gaan de koffertjes weer in de bus. Dennis en ik hebben al besloten dat uitsluitend foto’s in het groen niet kan, dus we komen terug als er sneeuw ligt. De reünie van dit weekend staat überhaupt ook al gepland, we gaan het hele feest volgend jaar dunnetjes over doen. Na een uneventfull flight staan we om half 2 weer op de grond in Rotterdam. 42 handen en kussen later zitten we in de auto, op naar Savelberg (néé, niet lunchen, foto voor de Smart Cooking Agenda 2009. Okay….., één gerechtje dan, anders mochten we niet door!!).
