En dat was het. Een wild weekend, natuurlijk, waarin de dag, na een slecht ontbijtje, steevast begint met een glaasje bubbels. De start bij Le Parc was gezellig, niet zo goed als vorig jaar, maar ja wat wil je voor 35 man ipv een 4’tje de vorige keer (wat ik wil; gewoon lekker eten en een beetje à tempo wijn en gerechtjes. Zo, da’s eruit!). wat overigens wel een mooie gimmick was van vriend Gilles was dat ik op een gegeven ment mijn eigen wijn langs zag komen.

Zaterdagochtend een Twitterlesje van Cuno (@smartcook, wie volgt?), waarna de lunch, de betonbodem voor het drinken, in de vorm van cassoulet. Prima! Het bezoek aan Couiza was werelds. Dit dorpsfeest, 20.000 gasten drinken 20.000 liter wijn op één middag, is altijd top. Begeleid door wat brandweermannen en 2 veldwachters is dit perfect georganiseerde festijn een voorbeeld voor vele andere evenementen. Geen wanklank, alleen maar gezelligheid, terwijl iedereen vanaf een uur of 7 ’s avonds toch aardig onder de olie raakt. De avond is terug te lezen op m’n blog, en de volgende morgen ook. Vermeldenswaard is de perfecte organisatie van de proeverij door Jan van Lissum en zijn team, ga d’er maar es aan staan. De lunch in Fontjoncouse is een schot in de roos, er gaan stemmen op dat het weekend culinair in duigen was gevallen als we dat niet hadden gedaan, en het gala…., is zoals ieder jaar het gala. De ene keer blijf je tot half 5 dansen, de andere keer zit je om 1.30 in de bus. Feit is wel dat het in de 5 jaar dat ik hier kom slechts 1 keer culinair goed was. De enige die het is gelukt een perfect diner, bestaande uit tartaar terre et mer-langoustines rauw en à la minute gegaard-tongfilet met ravioli met oester-langzaam gegaarde lamsnek-chocolades met ijs van zoethout-baba in een klein weckpotje met “boeren” jongens en shake van rum met dragon, te bereiden is “onze eigen” Jonnie Boer. Lees nog maar eens terug zo rond 6 april 2007. Het einde was ook bijzonder, want terwijl in ons huurbakkie naar Carcassonne pufte en nog snel een steak tartare bij de locale Flo naar binnen joegen, een men’s moet toch eten, belde Gilles in paniek op. De bus had een foutje gemaakt en was met 21 Nederlandse gasten te laat vertrokken, of ik even voor de wielen van de KL wilde gaan liggen…. Prima,uit is uit! Goed, over tot de orde van de dag, koffers pakken en naar Vietnam……