De nieges zit een beetje in mijn bezoek aan het Veerhuys. Op m’n verjaardag waren ze nog dicht voor de lunch, vorige week moest m’n tafelgenoot ineens naar Rotterdam, en 3 dagen later moest tafelgenoot naar één van zijn eigen zaken, wat voorwaar geen straf was. Nu dus met Isabel op de dag dat ik ’s avonds naar Vietnam ga. Het is goed dat ik heb gebeld, er zit geen hond, wat altijd jammer is ten overstaan van een volle en enthousiaste brigade. Wat nog jammerder (is dat Nederlands?) dat ondanks dat we alleen zijn het allemaal ongelooflijk lang duurt. Zelfs als we er wat van zeggen duurt het nog uren. Genoeg gezeurd. Het Veerhuys wordt gedragen door 3 jonge koks, uit de Librije, Ciel Bleu en Amarone, en dat proef je. Alles is mooi op smaak, presentatie is top, alsmede de cuisson’s. We starten met wat prachtige amuse’s, waaronder het bekende eitje, deze keer goud gespoten, met tartaar van huisgerookte zalm en huisgemaakte piccalilly, oestertje met yoghurt en mierikswortel en schuim van verveine, kroepoek van rode biet met crème van haring, en een bitterballetje van gerookte paling met vadouvanmayonaise. We kiezen voor een fles Ollieux Romanis cuvée prestige (F, 2007) en wachten op het eerste gerecht. En wachten…. Totdat er ineens nog een amuse komt, mousse van eendenlever met granny smith, poeder van eendenlever en ijs van amandel, ze vinden het zelf ook wat lang duren, met de mededeling dat ze het voorgerecht aan het dresseren zijn. Na 15 minuten komt er een heerlijk gerecht, langoustines met kinnebak, wakamé, compôte van sjallot en jus van sjallot. Top, tikkie zoet.

Door met een stukje drooggebakken zwezerik met koffiesaus mousseline van aardpeer en mousserons. Ook heerlijk, maar tikkie zoet! Pièce is maiseend met crumble van hazelnoot, toffee van hazelnoot en rode biet, ook prachtig, tikkie zoet weer. We laten de desserts voor wat ze zijn, nemen nog een koffie’tje en gaan op huus an. Heerlijke lunch, beetje wachten, tikkie zoet dus, en nog niet helemaal op orde (koffie-verkeerd uit een wijnglas). De recensies van Pieter Nijdam en Ton de Zeeuw op hun site www.hetveerhuys.nlliegen er niet om, misschien hadden we gewoon een beetje pech, dus ik ga zeker terug!