Culinaire bijbel, hoe zouden we zonder moeten leven. Ik koop ze ieder jaar, althans Nederland, Frankrijk en Spanje, en bezoek ook regelmatig hun site, www.viamichelin.com. Het is niet de makkelijkste zoekmachine, zeker als je de woonplaats niet weet, maar er zijn wat trucjes (plaats in de buurt) om toch te komen waar je wilt zijn. Niet alle informatie klopt altijd, ik heb weleens ergens waanzinnig gegeten terwijl ze er in de rode bijbel bekaaid afkwamen, en omgekeerd. Toch is het een leiddraad, net zoals de Gault Millau gids.
Om de competitie bij te blijven heeft Michelin nu ook een New York gids gemaakt, alleen zijn ze daar een beetje mee in de fout gegaan. In tegenstelling tot de Europese gidsen, NAW gegevens en twee regels met de specialiteiten, geven ze hier alle restaurants een halve pagina, en de restaurants met een of meerdere sterren zelfs een hele pagina, met spiegelend een full color pagina met een recept en een foto’tje. Dit heeft tot gevolg dat in een gids met het formaat van onze Benelux gids slechts 560 restaurants worden besproken, terwijl ik net op Citybuzz-tv hoor (www.citybuzznewyork.com) dat New York 26.000 restaurants telt. Je begrijpt dat die 560 vrijwel allemaal in het midden- en topsegment opereren.
Ik gebruik dan liever de gids van Zagat (website in de kantlijn), waar een ruime 1800 resto’s in staan, van top tot Starbuck’s, en die buiten alle relevante informatie quote’s bevatten van gasten. Niet altijd even betrouwbaar, maar in ieder geval dichter in het leven dan Michelin.
In Nederland hebben we sinds een paar jaar overigens ook een soort Zagat, namelijk de Iens Independent Index, kortweg de Iens, die behalve handzame gidsjes ook een hele fijne site hebben (kantlijn!). Wil je het nog mooier dan kun je d’er ook downloaden op je Palm.