Ik zag iets langskomen op Instagram, één van de culimeisjes, het zal Mara grimm wel weer zijn, heeft gegeten in een popup van Daalder en het was te gek, Meteen zoeken en ja hoor, over 2 maanden zijn er nog een paar tafels vrij, direct boeken!

2 maanden min een week later kijk ik in de agenda wat de week gaat bieden en zie ik “popup daalder”… “Oh ja, wat is dat ook alweer”? Na lang zoeken in de mail vind ik de bevestiging, ik moet me vrijdag om 18:00 uur melden in Amsterdam Noord, met zijn 6-en! Leuk, een pre-birthdayparty voor de bijna jarige zoon, die die avond natuurlijk niet kan. Dan dochter met vriendje mee, die ook niet kan! Als ik wil annuleren blijk ik al betaald te hebben… Amsterdamse vrienden blijken wel te kunnen, en dochter komt met een vriendinnetje, Let’s go!Op vrijdagmiddag (17 augustus), meldt ik me 5 minuten te vroeg op een industrieterrein in Noord, half boven Hotel de Goudfazant om je een idee te geven. Ik neem de lift naar 4-hoog, beklim nog een trap en sta op een inmens dakterras waar de crew de laatste hand legt aan het dekken van de tafels (als je tenminste met meer dan 2 personen bent, anders moet je zelf een tafel pakken). Ik krijg een mandje bestek, mag een 6-je uitzoeken en bestel een drankje.

Groovy tables is een samenwerking tussen een eventorganisator, een culturele zeebodemonderzoeker (de eigenaar van de locatie “Hoogtij”) en een chef, namelijk Dennis Huwaë van Daalder (voorheen keukenchef van &Samhoudt**), die deze zomer 10 avonden organiseren, waarvan ik op de voorlaatste gast ben. Terwijl ik geniet van de “one man band white” sauvignon blanc (RSA, 2016) druppelen de gasten binnen en komt er een prachtige vrouw bij me aan tafel zitten. Het blijkt een “complimentenmeisje” te zijn die na een kort babbeltje een prachtig compliment voor me opschrijft (natuurlijk weet ik dat het deels een standaard-verhaaltje is, maar een aantal dingen kloppen wel, of wil ik gewoon dat ze kloppen…?). Superleuk!

We gaan beginnen. Ik heb de allergiën doorgegeven en alles komt goed. We starten met een amuse in de uitkijktoren, die op de maat van de wind èn de aanwezige gasten langzaam heen een weer gaat. Een sämm (slacup) met òf mie-cuit van langoustine òf kip van de bbq met oester.

Als we weer beneden aan tafel zijn gaat er een andere mevrouw vanaf de toren prachtig zingen terwijl wij aan de tartaar van tonijn met watermeloen gaan, er omheen een gazpacho van groene tomaat en chipotle.

Hierna coquille met vadouvan, kalamanski en jasmijn, waar kennelijk wat teveel van is gemaakt want er worden na een paar minuten extra bordjes op tafel gezet, super! We stappen via de Vitus barrique Weissburgunder (D) over naar  een heerlijke Rully “Chaponière” (F, 2014) terwijl er langzaam fleece dekentjes worden uitgedeeld.

Er zijn nog groene asperges met risotto, morilles en Parmezaanschuim voordat we aan het pièce van tamme duif met lampongpeper, crepadinebiet, kers en arbequina olijf gaan. Perfecte cuisson, wat ik niet kon bedenken toen ik eén van de chefs vanmiddag op 2 inductieplaatjes bezig zag.

Ondertussen hebben we de tafel opgepakt en zijn we binnen gaan zitten, zodat de nu zingende mevrouw ons een beetje ontgaat, en zitten we aan de rode Klippe Kou (RSA, 2015). De oplettende lezer ziet dat we aan de 4de wijn zitten, dit is ook zo’n beetje de hele wijnkaart, en de RentaBob wordt gebeld.

Het dessert valt een beetje tegen, 2 kletskopjes met ijs er tussen, waarna er rond wordt gegaan met schalen met grote bamboesatépennen met verse vruchten . Jammer! Het mag de pret allemaal niet drukken, we hebben een topavond. Heerlijk eten, superaardige bediening, en een waanzinnig uitzicht. We weerstaan de verleiding om nog marshmellows in de Green Eggs te duwen voordat we de lift in rollen, en laten ons door onze Bobber de stad weer uitrijden.