De mens moet eten, zelfs na de geweldige maar copieuze lunch (tussen 12.30 en 15.15) bij Bocuse, begint het toch rond 20.30 toch weer een tikkie te rommelen. Ik heb best een paar restaurants op het lijstje staan in Lyon, o.a. Mère Brazier maar na de tegenvallende avond bij Léon de Lyon, ook zo’n oude coryfée (bericht van 7 januari 2012), en het feit dat ik 3 sterren op een dag mooi genoeg vind wordt het een eenvoudige brasserie. Ik vind na een diepgaand onderzoek Grand Café des Négociants. De site is goed, de kaart idem dito en ik krijg een ontzettend aardige mail terug dat het kerstmenu nog niet op orde is maar dat ze sowieso 1ste kerstdag ook à la carte doen en dat we meer dan welkom zijn. Top!

En het is top, althans tot net na de voordeur. De zaak is zo mooi als op de site, het overdekte terras zit ramvol en in “la salle” zijn nog een paar 2-tjes en een zesje vrij. we worden door de maître toegeblaft dat de tafel nog niet klaar is en dat we maar aan de bar moeten wachten. Ik bestel 2 drankjes, de lollige bartender zegt dat hij eerst een fles wijn uit de kelder moet halen en ondertussen is de tafel ineens klaar. Een pieperdepiep rond tafeltje midden in de loop (aan 2 kanten) dat ik niet zie zitten. Ik vraag de gestrestte kelner of er misschien een ander tafeltje is en hij zet ons neer in de hoek bij de bar. Als Johnny Aro (de maître) dit ziet blaft hij ons toe dat we daar niet kunnen zitten, en ik blaf terug dat zijn collega ons daar net neerzit. We mogen blijven zitten, maar de toon is gezet.

Ook deze tafel is piepklein, maar niet in de loop. De drankjes komen, de menukaarten, een fles wijn, een fles water (“ik heb alleen halve flessen” gilt de maître tijdens het weglopen) en als we willen bestellen blijkt dat zowel de tong als ook de steak tartare is uitverkocht, en die laatste wilde ik natuurlijk.

 

Het wordt een prima setje eieren met mayonaise, krabvlees en macédoine de légumes met de betaalbare Viognier van Jaboulet (ik wilde eerst de Condrieu maar ik ben niet gek!).

Geen steak tartare dus maar bouchée à la Reine, 2 plakjes bladerdeeg met daartussen een ragout van o.a. kip, zwezerik, rivierkreeft en stukjes quenelle de brochet. De smaak is werkelijk prima, evenals de consistentie, dus blij!

Geen kaas, geen dessert, wel de rekening en wegwezen. Uitbuiken tijdens een ommetje door de buurt waar we zomaar 5 veel leukere restaurants (Bouchons Lyonnais) tegenkomen voor een volgende keer.