Gozos Mundanos ligt er rustig bij. Het is mid-september, de toeristenwinkeltjes in Rosas gaan al om 20:00 dicht en het restaurant zit half vol, evenals de door bazin Adeline geopende bar aan de overkant. Het is niet zo achterlijk warm als een jaar eerder, en de ontvangst is hartelijk.

We bestellen zo’n beetje de halve kaart, we zijn met zijn 3-en en het is hier van het sharen, maar de bazin vindt het niet genoeg en gooit er nog een extra gerechtje tegenaan. Canneloni van gamba’s de roses met gamba- en avocado-tartaar (guacamole), waarbij de laatste de subtiele gambasmaak iets in de weg staat.

De millefeuille van aardappel met ‘spicy chipotle sauce and light aioli’, is bizar lekker. Ik heb ‘m na vorig jaar een keer proberen na te maken maar ondanks dat ik het recept toen heb gekregen is het niet eenvoudig.

De salada van stracciatella (de binnenkant van burrata) met rucola ‘on a crispy base’ wordt geserveerd in de doos, ‘here’s you’re pizza…’ en bestaat uit een super-crispy bodem die als een koude pizza is opgebouwd, althans met de bekende pizza-componenten. De tomaat zijn stukjes zongedroogde, de olijf is in de vorm van een puree, de olijfolie zijn kleine parels, en er liggen nog wat pijnboompitjes en bloemetjes op. Het is niet heel bijzonder, maar gewoon lekker en fijn (en knap) dat de bodem tijdens het happen aan de punten niet afbrokkelt.

De gekonfijte artisjok (blaadjes) zijn top, met bovenop een soort eidooier, wat vermomde pompoenpuree blijkt te zijn, die iets frisser had gemogen. De shiitake chips zijn krokant en geven het gerecht nog wat crisp.

De creamy crayfish rice, een soort risotto aangemaakt met schaaldierenbouillon is lekker en soort van gewikkeld in, wederom, een carpaccio van gamba. Lekker maar lauw, omdat anders natuurlijk die carpaccio direct gaar is. Laten we zeggen dat de presentatie de smaak iets in de weg staat, want zo’n rijst hoort lekker warm te zijn.

De toro-tonijn (stukjes van de wat vettere buik) is de ‘special of the day’ en wordt geserveerd met een stevige en vooral smokey dashi (bouillon van zeewier en dit geval een hoop katsuobochi, gerookte, gedroogde en geschaafde bonito). Ontzettend lekker.

Er komt geen eind aan, we hebben ook eigenlijk veel te veel besteld, en de volgende is geplozen ossenstaart op een puree van aardpeer aangemaakt met wat witte wijn, chips van aardpeer, ingelegde uitjes en een flink stuk gebakken eendenlever. Bizar!

Laatste hartige gerecht (we denken überhaupt het laatste gerecht maar we zwichten voor de sweets) is wagyu (ik vermoed Spaanse) van de Big Green Egg (dat zeggen ze er niet bij maar ik weet van een vorige bezoek dat er in de keuken 2 staan). Lekker, goddelijk eigenlijk maar te veel, maar je ziet aan de cuisson dat deze ook weer lauw wordt geserveerd.

Voor de desserts hebben ze een mooie truc, ze komen langs met een Ipad met foto’s en doen daar een uitleg bij. Het werkt. De met mojito-schuim en citroencrème gevulde citroen is lekker,

de notenmousse met in het midden een bal (van cacaoboter) die na het aantikken leegstroomt met karamelsaus, is hemels.

Topavond, dat wordt een onrustige nacht… ondanks dat we de 3 aangeboden cocktail-shots bij hun net geopende bar aan de overkant laten voor wat ze zijn. Wereldzaak in toeristenoord Rosas.

Gozos Mundanos|Rosas|🇪🇸