Ons laatste bezoek dateert van 2019, avant le lockdown, dus tijd om dit bijzondere restaurant in toeristenstad Rosas (Roses sinds het Catalaans hier weer ‘mag’) weer eens uit te checken. Nog steeds clean wit, veel flessen (allemaal leeg) tegen de muren, volle klimaatkasten en ook volle bak wat betreft gasten. We hoeven niet buiten op straat te wachten (het is maandag 29 augustus, de grote uitstroom was dit afgelopen weekend), de ontvangst door de bazin, ze heet Adelina, is allervriendelijkst, de tafel staat klaar en het is binnen loeiheet. Het laatste is ook meteen de enige klacht maar techno-Max weet me te vertellen dat er een wet in Spanje is die beveelt dat de airco’s niet meer lager dan 25ºC mogen, wat een hoop verklaart.
We starten met een tip van Adelina, en die moet ze ook wel geven want 75% van de wijnkaart is wegens ‘end of season’ niet meer vooradig. La Ola del Melillero van druiven Pedro Ximen en Moscatel de Alejandrio (E, 2019), helemaal prima, en we starten met de millefeuille van aardappel met chipotle saus en lichte aioli.
Een oude bekende maar nog steeds bizar lekker. Ook ter tafel is de oude bekende tartaar van tomaat (zie boven), met iets minder toeters en bellen, ik mis de Parmezaankrullen, èn de Gozos Mundanos calamares met citrus-mayo en geraspte limoen. De calamares is in de lengte gesneden en ‘Japans’ ingekerfd, waarna in een vederlicht tempurabeslag gedompeld en gefrituurd. Top.
De wijn is op en we gaan aan de uitstekende De los Abuelos, een Godello van Viñedo Barreiros (E, 2019). De red tuna sashimi met olijfolieparels en versgeraspte (ja, op een haaienhuidje) wasabi is gewoon goed, de geconfijte en de daarna gefrituurde kleine artisjokjes met kleine garnalen en amandelen weer heerlijk.
De pièce de resistance is by far de creamy crayfish rice met crayfish carpaccio, ofwel een soort mini-paella van rijst met schaaldieren, in een ronde kom tot een halve bol gevormd en daarna omgedraaid en belegd met een bevroren plak gamba-carpaccio. Door de warmte vormt de carpaccio zich om de halve bol warme rijst, het is waanzinnig lekker.
We MOETEN de gebakken makreel op een kokoscrème met gemarineerde groentes bestellen van Adelina (I hate mackerel but this dish I love…) en ze heeft gelijk.
De wijn is weer op, ze zuipen als vissen die gasten en ik moet de Pazo de Señorans Albariño Barrica nemen. Ik ben normaal helemaal niet dol op Albariño maar deze is 10 jaar oud en toch wel redelijk bijzonder (E, 2012). De Kamado-barbecued wagyu (ze hebben 2 Big Green Eggs in de keuken) is waanzinnig en verdeelt onder 4 zo op.
Adelina komt afscheid nemen. Het is de eerste dag dat de kinderen terug zijn van opa en oma en ze zou vroeg thuis zijn (het is 23:30), en toen ik aan het begin van de avond vroeg waar haar man was zei ze “you mean my ex-husband” dus ze staat er duidelijk alleen voor. We sluiten af, en voor de Insta-filmpjes nemen we een lemon ganache met mojito en de boletus edulis van chocolade ganache en hazelnoot. De eerste is top, de laatste moet het vooral hebben van de stikstofwolken.
Als ik Gozos de volgende dag op internet opzoek wordt mijn oog getrokken door de vele Tripadvisor-berichten. ‘You love this place or you hate it’ wordt al snel duidelijk, maar als ik de post lees van “3 gerechtjes geproefd en samen met een flesje wijn moest ik € 75 afrekenen (met zijn 2-en)” dan werkt de locatie duidelijk tegen ze, zo ingeperst tussen touristenwinkeltjes en all-you-can-eat concepten. Enfin, ik heb superlekker gegeten en een (warme) topavond gehad.
Gozos Mundanos, Carrer dels Traginers, 10, 17480 Roses, +34 972 45 83 71