De laatste keer dat ik hier was, ook met vriend Steven, werd het terras overspoeld door paparazzi, Estelle met een nieuwe vlam, en mannen die “zwart” bloemen verkochten. Het is nu winter, het terras staat wel uit maar dat is meer om te laten zien dat ze open zijn denk ik, en binnen is het ramvol als ik om 12.45 binnenkom. Er is een nieuwe chef, Ruben Dekker van Le Garage, en die staat op zijn post.

We persen ons aan een klein tweetje, laten de flessen water van tafel halen, de aardige ober koelt een blikje olijven voor ons (moeten ze er maar niet “serve cold” opzetten) en starten met een voorzichtig glaasje sauvignon blanc van Domaine de l’Aumonier uit de Loire (F, 2016).

Le Garage is al jaren beroemd om zijn pizza tonijn, van origine een gerecht van de Japanner Morimoto (ik heb hem in zijn restaurant in New York gegeten, niks aan), waar JFB zijn eigen twist aan heeft gegeven, en chef Dekker heeft ‘m meegenomen naar George WPA. Hij is top.

Vriend Steven zuipt als een vis dus we stappen over naar de Votre Santé chardonnay van Francis Ford Coppola (USA, 2015) waarna we aan de steak tartare gaan, waarbij net zoals de vorige keer niet wordt gevraagd hoe we hem willen, maar ja wat wil je voor 19 piek! Er wordt een bataljon van condimenten voor ons neergezet, Worchestershire-saus, 2 smaken Tabasco, maar dat is allemaal niet nodig. Tartare, frietjes, groene sla, het is allemaal prima in orde.

Geen dessert maar een klein bordje kaas om te delen en een paar toastjes rozijnenbrood, completeren deze prima lunch, voor niet teveel geld (ook wel eens lekker).