We blijven nog even in Spanje en na onze shopping-expedition is het tijd voor “echt eten”. Vanavond eten we in Denia bij El baret de Miquel, vlak om de hoek bij de markt. El baret zit altijd minimaal 3 maanden vol, zodat mijn vriend Ferry er hier een hele agenda op nahoudt welke culi wanneer komt en waar wil eten. Gedoe, maar wel de moeite waard. Het interieur is van spullen wat ze bij de kringloop al niet meer willen, ik zak ondanks mijn gewichtsverlies bijna door de stoel, een blind paard kan er geen kwaad doen. Het ziet er wel leuk uit, zeker als binnen een uur de zaak ramvol zit. De bediening is in handen van hele aparte luitjes, waarvan de vrolijke mevrouw de ster is van de avond.
Er komen chips, ik vermoed zo uit de zak maar wel van een goed merk, met een lichte crème-achtige mayo met dille in mini-pannetjes die sterk doen denken aan het Acapulco-dessin van Brabantia, maar dan zonder de vogel.
Nicoline doet de bestellingen dus het is iedere keer raden, en dat is het sowieso want niets is wat het lijkt of wat je verwacht. We starten met Lecha (blauwe makreelachtige vis) met stukjes rul varkensgehakt in ponzu,
waarna pan con alioli. Dikke stukken zacht stokbrood met knoflookschuim dat even is gebrand. Heel heftig maar superlekker.
De smokey aubergine met honing(-raat) en licht-gekarameliseerde geitenkaas is ook superlekker en ondertussen komen er gezellige waslijntjes langs die we ook bestellen.
De pastilles zijn karamel van tonijnkuit, heel heftige kleine snoepjes die sterk aan ansjovis doen denken, verpakt in candy-wrappers. Ze hangen naast elkaar aan een klein droogrekje, een beeld waar je vrolijk van wordt.
De bocadillo sin pan is een soort stokbrood gemaakt van tempura van beslag van pompoen (in plaats van met), en is gevuld met fijngesneden en zachtgegaarde calamares, unreal lekker!
De special van de dag zijn salmonetes (rouget barbet), perfect ontgraat want die krengen hebben er een hoop en ze zijn heel klein, met knoflook, bosui, kweepeer en mojo (kruidencrème).
Laatste ‘savoury dish’ zijn patates pobres, krokante aardappel (de 1000-feuile die bij mij al weken niet lekker lukt), ‘en salade’ met ham, gefrituurde pepers en ei (gefrituurd wit en een warm-gedrapeerde sliert dooier). Heftige salade die volgens chef Ferry te dik is gesneden (althans de ham), maar die er toch prima ingaat.
Er zijn 4 desserts, maar we nemen er ‘maar’ 2. 1ste is een bord met allemaal verschillende elementen van chocolade. Ernaast een soort lichte parfait èn popcorn op smaak gebracht met curry. De laatste is een aparte toon die het super doet.
2de dessert is een mega-krokante koek met crème patissier, karamel, vanilleijs en stukjes appel voor de frisheid. Spectaculaire aanblik maar verder gewoon lekker.
We kunnen er duidelijk over zijn, bij El baret de Miquel krijg je een klaarblijkelijk normale kaart, met pan con aioli om maar wat te noemen, maar niets is wat het lijkt, en alles is met liefde en vooral superlekker klaargemaakt. Topadres!
El baret de Miquel|Carrer Historiador Palau 1|Dénia| 🇪🇸