We pikken nog een ander restaurant uit de recommandatie-lijst van World 50 Best (Michelin is nog niet doorgedrongen tot in Seattle, alleen New York, California, Illinois, Florida en Washington D.C.), en da’s Eden Hill. Een ‘boutique-restaurant’ met maar 24 stoelen, dat spreekt me aan, en ik boek een 2-tje aan de bar. De dag ervoor blijkt de jetlag hardnekkig en ik mail of we om 19:00 ipv 20:00 mogen komen. Ik krijg een aardig mailtje terug, van ene David Glass, dat we zijn ge-moved qua tijd. Prima!
Het is inderdaad een piepklein restaurant, met 6 krukken aan de bar, een paar tafels en met 3 hele coole soort van schuilhutten op straat, met in elke hut een ruime gedekte tafel. Achter de bar staat een aardige ‘tender’ die onder de plakplaatjes zit, samen met een vrolijke, regelmatig luid-zingende, snuiter die eten op borden legt. David Glass…, de chef…, een koning!!
We starten met de beef tartare, met mosterd, koningsoesterzwam, kersen, en een crunch van hazelnoten. Erbij wat stukje getoaste focaccia met ansjovisboter. Goddelijk!
Er komt wat zuurdesem van Sea Wolf Bakers met munt/doperwten-boter en een salade van baby-biet, frisée, yuzu, pijnboompitten en geroosterde witte chocolade (eigenlijk hoort er nog geitenkaas op, maar daar is de vrouw niet dol op). Lekker.
De ‘green garlic funnel cake’ bestaat uit allemaal gefrituurde ‘deegwormen’ met geraspte bottarga (gedroogde kabeljauweitjes), klodders appelmoes-boter en een sabayon met zee-egel. Bizar gerecht maar superlekker!
Door met ‘chilaquiles’, soort tortilla’s van bloemkool, met manchego, crème van limoen, jalapeño-hot-sauce en curtido (coleslaw uit El Salvador), weer lekker.
David, onze nieuwe vriend, biedt een oestertje aan, ‘Moonbeams’ met granité van zuring en aardbeien, dat met een hoop stoom (vloeibare stikstof) op de bar wordt gezet. Waanzinnig.
Pièce is ‘hanger steak’ (longhaas), mijn favoriete stuk rund (was gisteren al ‘weg’ bij Bateau), met kimchi-risotto, paddenstoelen-glaze, tofu-aioli (de tofu wordt gebruikt als emulgator in plaats van ei) en een gepocheerd ei. Top!
We gaan de zonde in. Tot nu toe heb ik alleen een minuscuul stukje brood gegeten van de lijst der verboden middelen, maar bij de desserts ga ik voor de bijl (normaal nooit, David maakt iets bij me los..). De ‘Vietnamese mudslide’ bestaat uit ijs van bruine boter, karamel, hazelnoten en koffie-eiercrème. Niet normaal lekker.
Op het 2de dessert verheug ik me nog meer maar dat blijkt toch niet helemaal mijn smaak. Een soort cakebeslag op basis van foie gras, met een zware (pound-) cake ernaast, aardbeien en gekleurde hagelslag. Het zijn niet zozeer de smaken, het is vooral de consistentie, het mondgevoel.
Lang verhaal langer. Wereldzaak. Super-service, heerlijk eten, wereldavond!!
Eden Hill|2209 Queen Anne Ave N|Seattle|USA