In de jaren dat Daalder open was onder Guillaume de Beer en consorten, die nu o.a. Breda “doen” ben ik er nooit geweest, en ik weet niet waarom. In het begin kom je er niet in, op een gegeven moment verdwijnt het uit je beeld en komt er weer iets nieuwers, Breda bijvoorbeeld, waar ik in de korte tijd dat ze open zijn dan al weer 2 keer ben geweest. Toen ik zondag bij de presentatie van het nieuwe boek van Ciel Bleu was, waarover een andere keer meer, liep ik daar oud-leerling (van Ciel Bleu) Dennis Huwaë tegen het lijf. Ik had al gehoord dat hij verhuisd was van &Samhoud naar Daalder maar hoorde zondag pas dat daar ook hij mede-firmant is. Onder het genot van een glaasje Ruinart, we zijn nog steeds bij Ciel Bleu, reserveert hij meteen op zijn Smartphone een tafel voor Sinterklaasavond. Top!

Op de afgesproken tijd en uur, ik moet vroeg komen want om 21.00 gaat de chef naar Parijs om boodschappen te doen, zijn we present en begint het feest meteen met een sorbet van peer met poire Williams en een yoghurtgalette. Leuke amuse maar als je de yoghurtgalette even vergeet is het meer een prachtig dessert. Als het zout van de galette naar voren komt snappen we het idee en is het heerlijk. Ook nog een macaron met komkommer, makreel en wasabicrunch, die gewoon goed is. Het is hier geen à la carte maar menu, 4,5,6 of 7-gangen, en ik heb een dochter bij me die geen vis eet!

De tonijntartaar met salade van tropisch fruit, gepofte rijst, crème van olijfolie en poeder van groene thee, ziet eruit als een bakje waar al die spullen van grote hoogte zijn ingevallen, maar als je er een beetje doorheen roert en het proeft merk je dat het vrij nauwkeurig is neergelegd en dat je bij elke hap wordt overvallen door alle smaken.

We laten ons een Vlot del Roure Penedès, Xarel-lo barrique (E, 2014) aanraden door de sommelier, en dat is een perfecte keuze (Als hij op is en de dochter wil nog een glas wit doen ze niet moeilijk en maken ze nog een fles open. Als ik vraag of ze ‘m op tafel willen laten staan omdat ze a) misschien nog een glas wil en b) ik altijd zenuwachtig wordt van losse glazen wijn, staat de fles later op de rekening terwijl er 2 glazen uit zijn. Communicatiedingetje misschien maar zeer welkom op de studentenkamer van eerder genoemde)

2de gerecht is carpaccio van coquille met enoki’s, crème van vodka, sinaasappel en crunch van mais, wederom alles in balans en vooral de mais geeft een hele mooie smaak af.

De gnocchi van Parmezaanse kaas, geconfijte ui, paddestoelen en aardappelkaantjes zijn lekker maar niet meer dan dat, de duif met mousseline van aardappel en een tikkie mierikswortel, snijbiet, spinazie, en een sauce diavolo is daarentegen meesterlijk en het bestellen van een 2de portie is dan ook gerechtvaardigd.

De la 50/50 van Anne Gros en Jean-Paul Tollot, uit de Minervois (F, 2013) is superheerlijk en een verrassing, ik wist helemaal niet dat deze Bourgognekanjers ook wijn maakte in het zuiden.

Tot slot nog chocoladetaart met praliné, passievrucht, hazelnootijs en crème van brownie en dan is het mooi geweest op het heerlijk avondje…

De chef is richting Parijs, de dochter op weg naar haar kamergenoten met een ¾ gevulde fles prima Spaanse wijn, en de zoon en ik gaan kijken of de honden thuis nog van ons houden.

 

Topavond, en ik geloof er echt niets van dat Moshik Dennis niet mist, wat een chef!