Na een uur slingerweggetjes komen we in het bergdorp Montemerano waar we het busje net buiten de citadel parkeren. Na een Marken-Volendam tochtje arriveren we stipt op tijd bij Da Caino** en dalen neder in een soort grotto. Dit klinkt lullig, bedoel ik niet zo, maar de mussen vallen van het dak en we zitten binnen. Met de deur dicht! De schaapjes beginnen meteen “kunnen we niet naar buiten”? Nee, er is geen buiten, weet ik veel….! Aan tafel beginnen we met een klein kussentje van hard deeg met warme brandade, wat bric deeg met geitenkaas en zoete amandelen, en doperwtenijs met Parmezaanse kaas en balsamico. De vrouwelijke chef Valeria geeft even haar visitekaartje af…. Er loopt nog een vrouwelijke schoonmaakster met een witte jas door het pand, die liefdevol naar de gesoigneerde sommelier kijkt, het blijken de patron en patronne…. Een glaasje Piano Piano Poco Poco (I, 2010) doet de lunch echt starten, waarna we snel switchen naar de Poggio Grande van Luca Zamperini (I, 2009). Eerste gerecht van het grote menu, we zijn er nu toch, zijn verse ansjovis met een koude soep van tomaten, polenta en iets te zoete tomatensorbet. De ansjovis zijn top, de soep is niet vloeibaar, meer een sandwich.
In de wijn gaan we naar Ca del Bosco (I, 2004), in het menu naar de wei van schapenkaas met wat kaviaar, iets aangetoast brood en saus van groene radicchio, fris en mooi. Door met prachtige ravioli met olijfolie gevuld, Pantalleria kappertjes en verse tomatensaus uit Napoli, Italië op zijn best, waarna we maar weer es wat te drinken bestellen; Cervaro van Antinori (I, 2000). We krijgen nog een pasta, tortelli gevuld met artisjok, met crème van gerookte aardappel, crème van clementines, livergoose (ganzenlever) en hazelnoten uit Piemonte. Prachtig, tikkie boers…
Bij de risotto met gegrillde paling en geglaceerde bosui, het houdt niet op, nemen we een nieuwe ster aan het firnament, althans voor ons, de Julius uit Toscane (I, 2001). Geen geweldige wijn, wel een geweldige risotto! Pièce is de geroosterde duif met terrine van ganzenlever en kersen. De duif is prima, de foie gras niet, en de hoes van kersengelei er omheen al helemaal niet. Het is een wat gekunsteld geheel, mooie duif, maar de rest…. De Tignanello op magnum (I, 2000) valt licht tegen, wat vlak, maar als we daar voorzichtig met de sommelier over praten, hij heeft hem geselecteerd, zegt hij dat dat met alle Tignanello’s na 1986 zo is. Lekkere keuze, vriend..!
Prédessert is lavendelijs met violette, schuim van framboos en gesuikerde venkel, te lekker, maar het echte dessert is nog lekkerder, eigenlijk het hoogtepunt van de middag, “it reminds me the egg” een schuimbal van meringue met ananasijs en een aardbeien-vanillesaus. Mmmmmm……, daarbij om af te sluiten een Moscato d’Asti van Massi (I, 2010). We sluiten helemaal af met macarons (zet de schaal maar op tafel), èn een bezoekje aan de kelders, waarbij we van de ene verbazing in de andere vallen. Onder het hele dorp heeft Da Caino wijnkelders, we hebben nog nooit zoiets gezien. Buiten komen we de eerder genoemde schoonmaakster nog tegen, nu met haar LV tasje, en in de aanpalende winkel koop ik nog een grappa van de erven Romano Levi. We moeten racen om op tijd bij de viswinkel in Porto Ercole te zijn….
http://www.facebook.com/media/set/?set=a.10150276505292578.384412.689972577&l=e9a4cb0a03
