Van mijn Deense vriendin Charlotte moest ik absoluut bij Craft(* en 26 Zagat punten) gaan eten, en aangezien ze net zo’n foodie is als ik, volg ik haar advies. Ik reserveer en controleer de reservering de volgende dag; “Jaspers, nooit van gehoord”. Gelukkig hebben ze nog een plekje. Craft heet Craft omdat eigenaar Tom Collichio het een ambacht vindt om te koken en zijn gasten te verzorgen. Het concept is dan ook dat je zelf je eigen maaltijd samenstelt en soort van aangeeft wat je lekker vind. Mijn waitress is Marianne en ik vraag of ze iets voor me kan verzinnen. Een tasting-menu. Ze werpt zich op haar taak en in no time staat er een klein schaaltje met crushed ijs en twee oesters voor m’n neus, met een glas Proseccco met wat gezeefde jus van bloedsinaasappel. Omdat ik ontzettend benieuwd ben naar de Martini met gember (Tanqueray gin, gembersiroop en limoensap) laat ze me die ook nog even proeven. Divine!! Even later zet Marianne 5 schaaltjes en een fles voor me neer, en ik val van de ene superlatief in de andere. In de fles zit Viognier Whetstone, Catie’s corner, Russian River Valley (USA, 2004), op de schaaltjes liggen sashimi van Hamachi met gemarineerde ananas en jalapeno, filet van gemarineerde sardine met zwarte olijf, rauwe tonijn met granaatappel en truffel, handgedoken coquille (rauw) met cranberrie, balsamicosiroop en lichtgerookte honshimeiji (paddestoeltje) en als laatste zee-egel met een appelpuree waarin stukjes appel en bleekselderij. De toon is wederom gezet, het is allemaal om gek te worden.
Op de volgende twee bordjes liggen een terrine van varken (soort hoofdkaas) met een klassieke remoulade, en kikkerbillen uit Florida (ik proefde het meteen!), met groene pepers, mustardgreens en een paar à la minute gebakken chips. De hut ziet er overigens wel cool uit, grote leren panelen aan de muur, houten tafels met handige platte laatjes, voor het even neerzetten van accesoires, en de wijnmuur waar Steven en ik regelmatig van dromen (een muur van glas, 20 meter lang en 6 meter hoog, waarachter, geheel geklimatiseerd, de wijn wordt bewaard). Ik ga door met een klein gietijzeren pannetje van Staub, gevuld met 2 ravioli’s gevuld met puree van knolselderij, met waterkastanjes, zwarte truffel en amandelschuim. Wederom te gek lekker. De geroosterde John Dorry (vis) met porcini’s, zachte sjallot (heel), thijm en een mooie vleesjus, hoewel ik de stukken bacon niet helemaal begrijp (ik moet iets te zeiken zoeken…) is top klaargemaakt., De gaarheid is perfect, maar ik begin nu toch richting Marianne te kijken wat ze nog meer voor me in petto heeft. We gaan, goddank, naar het einde, met een prachtige tenderloin van hert, met meiknol, puree van Jerusalem artichoke, bolletjes van peer, en gemalen stukjes cacaoschil (klinkt idioot, maar geeft een hele lichte koffiesmaak, en een crunch!). Vlak voor de rekening komt souschef Jason Hall nog even vragen of alles naar wens was en zet nog wat gecaremeliseerde popcorn met cashewnoten neer. Welnu, alles was naar wens, beste maaltijd so far in the big apple! (www.craftrestaurant.com)