Een keer een verhaaltje over wijn, dat doe ik eigenlijk bijna nooit want ik ben geen wijnschrijver en slechts een beperkte kenner. Ik weet wel heel goed wat ik lekker vind, en dat zijn Rhône wijnen bij uitstek.
Ben dus na de avond bij Café du Jura om 6:00 opgestaan, 6:20 weg, 10:20 op de berg, 4 uur over gedaan in plaats van de gebruikelijke 2, prima! Op de berg spulletjes uitgepakt, 3 x de trap naar 4-hoog (!) overwonnen en om 12:00 lekker begonnen.
Ik heb in Lyon voor de eerste 4 dagen boodschappen gedaan waaronder ook wijn en ik kom er boven achter dat ze allemaal uit de Rhône komen. Als die ook op zijn (na 6 dagen) zie ik ’s avonds in de lokale CasinoCôtes du Rhône en Côte Rôtie van Guigal staan (best bijzonder, mijn dorp kent ± 700 inwoners). Het prijsverschil is mega (€ 9,50 en € 41,50) en ik neem ze allebei.
In de Côtes du Rhône, die zich uitstrekt van Vienne tot Avignon (200 km) zijn grote verschillen te vinden en dat ligt aan klimaat en terroir (bodem). Noordelijk is de grond vooral van graniet met een gematigd landklimaat waar de druiven hard moeten werken, terwijl er zuidelijk veel meer zon is en de bodem meer van klei en zand is. Er zijn ruim 6000 producenten dus de keuze is reuze en zo ook de verschillen.
De Côte Rôtie is een van de oudste Franse wijnen die zijn oorsprong vindt in de Romeinse tijd. De wijngaarden (± 60) liggen ten zuiden van Vienne rond het dorp Ampuis (ten noorden de Côte Brune, ten westen de Côte Blonde) en de wijn dankt zijn naam aan het feit dat de druiven (minimaal 80% maar vaak 100% Syrah), de hele dag in de brandende zon staan (Rôtie van roosteren). Ik ben er dol op, en de lekkerste (geen idee meer welke) heb ik ooit gedronken in Le Cabri in België waarbij me vooral de hoeveelheid peper in de smaak opviel.
Guigal is de grootste producent, dus aardig om de 2 wijnen tegen elkaar in te proeven. De Côte Rôtie is een mix van Syrah (minimaal 80% dus) en Viognier, terwijl de Côtes du Rhône bestaat uit Syrah, Grenache en Mourvedre. Het is een beetje appels en peren vergelijken maar toch. Ze komen er allebei goed af, ik zit tegen een ex aequo aan wat best raar is. Zelfde jaar, zelfde temperatuur, ligt het aan mij…?
Ja, ik doe de kurken weer op de fles en besluit ze de volgende dag weer te proeven, en dan niet na een dag hard werken, paté-snacks bij de borrel en een halve fles Condrieu (ja het leven is top in de sneeuw). Een wereld van verschil, de een namelijk lekker en de andere vreselijk lekker. Niet voor iedere dag maar het prijsverschil is duidelijk (het “Brune et Blonde de Guigal” op het etiket slaat overigens niet op de eerder genoemde streken maar op de 2 dochters van baas Marcel Guigal). Ik drink uiteindelijk het staartje Côte Rôtie bij een superlekkere risotto met doperwten, paddenstoelen en morilles.
