We gaan weer even terug naar Spanje, waar ik een paar weken geleden was voor Panorama. Na een middagje paella en een avondje tapas in Rosas gan we terug naar de grote stad. Voordat we de navigatie op Barcelona zetten maken we alleen een kleine detour naar Cadaques, rumours beweren dat een aantal oude El Bulli chefs hier een nieuwe zaak zijn begonnen, Compartir (delen) en dat dit het bezoeken meer dan waard is (dank Mara Grimm!)

De ontvangst is rommelig, we zijn 5 minuten te vroeg, maar we mogen zitten op het half-overdekte terras, waar we ook blijven, en bestellen een Picapoll Perafita van Martin Faixo (E, 2011, druiven groeien op de bergkam waar we net overheen zijn gereden op weg naar dit havendorpje). Er komt een brosse mega-kroepoek op tafel, met groene en rode kruiden en we gaan bestellen. Alle gerechten zijn hier om te delen (3 weken later leer ik op het MAD-symposium dat dit dè nieuwe trend wordt) en we starten met tomaten met aardbeien, basilicum en Parmezaanse kaas; gekookte en gerookte ham uit de buurt met zoete paprika en olijfolie; gemarineerde sardines met sinaasappel en olijven; warme scheermessen met iets citroen; en beignets van kabeljauw met honing. Niet te ingweikkelde gerechten, mooie combinaties, gewoon lekker eten hoewel we de scheermessen te simpel en vooral te rauw vinden. We stappen over op een glas rood, Petit Bernal, Pla de Bages (E, 2011) en wachten op mini konijnkoteletjes met gefrituurde artisjok en aioli van appel, Iberische rijst (soort paella) met trompettes de la mort; en een geweldige entrecôte. Hoofdgerechten zijn in één woord super, en zo ook de nagerechten.

Omdat Gijs niet kan kiezen besteld hij alles, hier komen ze; super-luchtige piña colada, rode vruchten met sorbet en soup van lychee; schuim van crèma Catalana met aardbeien; cheesecake met sorbet van kersen; coulant van hazelnoten met sorbet van perzik; en bonbons van lopende chocolade met sorbet van mango. Teveel, dat laat zich raden, maar overheerlijk. Als ik even binnen loop zie ik dat de patisserie kleiner is dan de WC en zich onder de trap bevindt, en dat de gemiddelde leeftijd in de keuken niet boven de 25 uitkomt. Chef Mateu, oud-gediende van Ferran wandelt binnen, en laat trots alles zien, waaronder het 4000(!) pagina’s nieuwe boek van Ferran waar hij aan meewerkt.

Na de koffie èn het roken vleien de Panorama’tjes zich op de achterbank en tuffen Gijs en ik naar Barça… Wat zullen we vanavond eens gaan doen..?

Foto’s op Facebook!