We dumpen het plan om via Parijs weer naar huis te gaan nadat we op de heenweg ruim 2 uur om Parijs vast hebben gestaan. Ik vind het voorbij Dijon altijd lastig iets leuks te vinden maar ik kijk eens verder dan mijn neus langs is, als we nu eens niet via Nancy/Metz rijden maar via Reims…?
Château de Courban ligt in Courban, tussen Langres en Reims en is van de familie Vandendriessche en de Japanse Takashi Kinoshita (hij is sinds 2002 in Frankrijk en heeft o.a. gekookt bij Jean Pierre Billoux in Dijon, in de keukens van het Elysée, en bij Le Moulina á Huile) voert sinds 2015 de regie in de keuken en is in 2019 onderscheiden met een ster.
Het château, het is eigenlijk meer een prachtig landhuis, heeft een paar bijgebouwen, waar hotelkamers, het restaurant en een welness in zitten. De kamer is ook top, heel smaakvol gedaan allemaal, alleen is de eetzaal van het restaurant oerlelijk. Weinig smaakvol en veel te groot waardoor de bediening enorme afstanden moet lopen. Het eten daarentegen is fantastisch! We zijn de eerste gasten dus ik kan nog snel even een stiekeme stoelenwissel doen voordat de volgende gasten zich aandienen. De maître heeft het pas door als de volgende tafel gaat zitten en je ziet haar denken “hier klopt iets niet” hahaha. We beginnen met wat snacks; brioche van mosterd, gekarameliseerde pecannoten, een macaron van frambozenmosterd, en olijven uit Nyons. Allemaal lekker en verzorgd.
De amuse zijn oeufs brouillés (zijdezacht roerei) met gerookte forel, met daarnaast een tempura van escargot. Weer top! We starten het menu met een open “nem” (loempia van rijstvel) met langoustine, groentetjes, sesam en Oscietra kaviaar, waarnaast een croustillant (ook een soort loempia, maar nu gefrituurd) van langoustine met compôte van groene tomaat. Leuk idee maar als we hem volgens de instructies van de kelner hadden opgerold en naar binnen hadden geduwd was het een troepje geworden.
Er komt een gepocheerd oeuf de Courban (van eigen kippen, eigenlijk meer een “ei in glas”) met truffel uit de Bourgogne (van père Bret), kleine coco-boontjes uit Paimpol, en een mini-tosti met morbier. Er ligt wat spinazie onderop en de vrouw (de mijne) eet geen truffel maar wordt omver geblazen door de bouillon.
Het is feest, dus na de Saint Josep “Le Lombard” van Yves Cuilleron blijven we in de Rhône met een witte Châteauneuf-du-Pape van Domaine Beaurenard (F, 2011). Onze kelner, die we verdacht veel op Mr Bean vinden lijken, vraagt of we nieuwe glazen willen, maar meldt wel: ”les verres sont deja avinée” ofwel de glazen zijn al “gespoeld” met wijn wat een volgende wijn vaak veel lekkerder maakt (vraag maar aan een sommelier). We dopen hem “monsieur Coco” (heb je ‘m?) en gaan door met lijngevangen zeebaars uit Bretagne, met tempura van groene shizo, spelt, shiitake en yukari, een soort pesto van rode shizo met druivenpitolie.
We hebben het fantastisch, de bediening is super, totaal niet stijf maar juist leuk, en het eten is geweldig, maar er gebeurt wat… We waren de eerste gasten om 19:30 en het bleef rustig tot 21:00. Waar normaal “en campagne” de keuken rond die klok sluit loopt de zaak ineens helemaal vol en raakt de bediening in paniek. Het eten komt langzamer uit de keuken, wijnen worden niet meer bijgeschonken (normaal geen punt behalve dat alle koelers ver van de tafels staan), er wordt geen water meer aangevuld, kortom; paniek in de tent!
En dan komt het lekkerste kalfsvlees (uit de Aube) ever, met aubergine, een kunstig tomaatje en een stuk onbegrijpelijke tempura van avocado. Ernaast in zo’n hip dubbelwandig glazen kommetje een Hollandaise met heel licht sansho-peper die ook in de top 5 van Hollandaises kan worden bijgeschreven. Fantastisch!
De kaas, we kunnen bekant rollen, is ook weer heel verzorgd, met een honingraat uit de buurt on the side. Eerste dessert is van kwetsen (de beste pruim om mee te koken) met een hele dunne meringue van anijs en wat Quetsch d’Alsace, waarna een chocoladetaartje gevuld met appel (gekke combi), sorbet van drop en geflambeerd met 16 jaar oude Mac Malden whisky (een beetje gedoe maar wel lekker).
Het is mooi geweest, we slepen onszelf en onze lieve hondjes de lelijke eetzaal uit en gaan liggen in de mooiste hotelkamer van de laatste jaren. Heerlijk adres!
Château de Courban | 7 rue de Lavoir | Courban | France