Ik ben hier niet voor het eerst, maar ook zeker niet voor het laatst. Je moet heel Ampuriabrava door, al die lelijke huizen trekken aan je voorbij, en dan vlakbij de zee, aan de linkerkant, ligt Taverna La Gallego. 

De immer vriendelijke Emilio is hier de baas, het terras zit zoals altijd vol maar helemaal achterin binnen is nog een mooi koel plekje. Nadat we als oude vrienden zijn binnen gehaald krijgen we water, brood en Guitian Godello barrica (E, 2011). 

We bestellen uit ons hoofd, vergeten dus de pimientos de padron, maar krijgen wel huisgemaakte boquerones, mosselen van de rotsen, tallerinas, kleine inktvisjes, gamba’s uit de baai en calemares. We bestellen à la Romana maar krijgen de veel lekkerder al Andaluz, even door de semolina gehaald in plaats van door zo’n dik beslag. 

Pièce is de rom, een soort kruising tussen een zeetong en een tarbot, van de plancha, supersimpel en superlekker!

We slaan de desserts over en gaan richting de quenta, maar niet nadat we een chupito hebben gekregen. Ik was hier ooit met Kraan en Edwin van de Goor en toen kregen we een arujo (aquardente uit Galicië, denk aan grappa) met chocomel, zo vreselijk lekker… Die is nu op maar Emilio heeft nog wel wat andere drankjes in de kelder, waaronder een crema de arroz con leche, ook niet slecht. Bij het weggaan duwt hij nog een fles koffielikeur in onze mand, tot een volgende keer!!

de foto’s staan ook op Facebook