We zitten nog steeds te genieten, alles is top, smaken, de borden, het gezelschap (ik ben met Ferry en Robert L.), de wijnen, het tempo maar vooral de meer dan aardige service. Eerder huizelijk dan formeel, gewoon aardige enthousiaste mensen. Door met gegrilde tongfilet met mediterrane smaken. De tong ligt verticaal op een bord en wordt aan de kant begeleid door 5 verschillende coulis; venkel, bergamot, sinaasappel, pijnboompitten en olijven. Van iedere coulis ligt weer een accentje op de filet, nadeel is alleen van deze manier van eten dat de vis tegen de tijd dat je aan de laatste hap bent, vrijwel koud is.
Dat is niet het geval bij de “escudella de bacalao”, een lokale soep van stokvis met groente, met tripe van stokvis en een terrine van stokvis en witte kool. Dit is meteen het laatste visgerecht, we gaan over naar het vlees, lamsfilet met pan con tomate. Van de 3 stukjes lam blijken er 2 vermomde stukjes brood te zijn, met stukjes lamsvel erop geplakt, maar de broodsaus en de groene tomaat maken alles goed. 2de pièce is gans à la royale, gegaard in rode wijn en bloed, met wat foie gras en compôte van perzik. Hartstikke klassiek zou je zeggen, maar hier gestoken in een hip jasje, maar met een onvergetelijke smaak. Ik zeg maar weer eens: “wow”…. Ondertussen is de Nun aan zijn einde, mijn tafelgenoten zijn nogal dorstig, en gaan we over naar de Coma Blanca van Mas d’en Gil uit Priorat (E, 2006), een oude vriend uit San Sebastian. We zijn eigenlijk nog helemaal niet klaar voor de toetjes van Jordi, dus komt de maître met een stukje op lage temperatuur gegaard speenvarken, met een waanzinnig korstje, sinaasappel, kruidnagel en garnituur bestaande uit gare witte ui en watermeloen. Nu dan Jordi, de jongste van de 3 broers, die begint met gecarameliseerde aubergine met rook van de grill, wat aardig maar niet spectaculair is. De aubergine ligt op een met plasticfolie bespannen kommetje waar een klein gaatje in zit waar de rook uit kringelt, wat nog een heel gedoe is, uit angst dat het plastic scheurt worden er namelijk 2 lepels en geen vork bij geserveert. 2de dessertamuse is komkommerijs, meloensorbet, papardelle van komkommer, komkommerolie met munt en gecarameliseerde druppels van vloeibare Chartreuse. Top! En dan gaat het gelukkig fout….. Jordi is de man van de tot toetjes getransformeerde parfum’s. Na zijn Eternity van Calvin Klein (zie 23-4-2009) is het dit jaar Trésor van Lancôme en als we zien dat dat niet in het menu zit wisselen we het direct om. Helaas, of gelukkig, is dat niet doorgekomen in de keuken en krijgen we eerst een gecarameliseerde abrikoos, althans dat lijkt zo, maar het is een ballonetje van bevroren caramel waarin een crème van abrikoos en vanille. Wederom helemaal top, maar niet wat wilden dus dat wordt alsnog gemaakt. Denk aan ijs van abrikoos, warme crème van perzik, compôte van perzik en vanille, maar denk vooral niet aan Trésor van Lancôme…… Het is een prima toetje, maar oh wat missen we Eternity, ik denk zo maar het lekkerste toetje wat ik ooit heb gegeten. Verrassing….. er komt als afsluiter een macaron van …… Eternity, waaaanzinnig!! We gaan antichambreren in de lounge, sigaartje, glaasje Botani moscatel seco van Jorge Ordoñez (E, 2008) en overwegen de aanschaf van meerdere paren schoenen…… Morgen meer!
Alle foto’s van het menu staan op Facebook, alleen moet je dan wel even “vriend” worden….!
