Op onze laatste dag in Jávea gaan we lunchen bij Cala Clemence aan een kleine baai buiten de stad. Ik heb geen idee wat te verwachten behalve dat een deel van de gasten van La Mejor Mesa er ook zullen zijn en we pas rond de klok van 4-en starten, wat rijkelijk laat is voor een lunch, zelfs in Spanje. We hebben een early-lunch/late breakfast op de boot van R, die last-minute niet uitvaart omdat het ineens regent en waait, en wandelen rond de klok van 4 het terras van het restaurant op. Vriend Ferry is ons al voorgegaan, als ‘resident-DJ’ mag hij de boel opwarmen voordat de set wordt overgenomen door de Franse DJ Laurent C (wie kent hem niet).
De zaak (het terras) zit goed vol en we hebben een lange tafel op een prominente plek die zich langzaam vult met de gasten èn la nourriture! Over het laatste kunnen we kort zijn, dat is best…, niets meer en niets minder. Er komen wat kroketjes, wat pan con tomate y alioli, erg lekkere tallerinas (da’s Catalaans, hier heten ze ‘tellines’)
en een fideuà (een soort paella maar dan met gebroken spaghetti) die okay is. Het geheel wordt begeleid door ‘hele’ flessen (magnums) rosé en kannen ‘witte’ sangria met cava, en voor mij flesjes Perrier. De bestelling van de laatsten (het water) zorgt voor veel oponthoud, hoe snel de alcoholica wordt aangevuld, hoe langer het duurt voor het water er is.
Ondertussen is het terras bomvol, raakt de rand aan de bar ook steeds voller, zet de DJ de speakers open en ontstaat er een wild feest. Wat ik nog niet had verteld is dat de gemiddelde leeftijd van de gasten de 60 overstijgt, en ze gaan stuk voor stuk helemaal los. Het lijkt op een gegeven ment wel alsof het einde van de wereld in zicht is en dit voor eenieder de laatste kans is om nog 1 keer uit hun plaat te gaan, het is hilarisch… Voetjes van de vloer, handjes in de lucht, de dames hebben zich veelal opgetut als ware ze hun (klein-)dochters, en ja hoor, rond de klok van 7 wordt de eerste polonaise ingezet (Geer zou zeggen “om te gieeeeerrren….). Als je niet drinkt, zoals schrijver dezes, is het een tijdje best vermakelijk om naar te kijken, maar het volume van de muziek samen met het meermaals herhalen van complete verhalen doet me rond 20:00 afnokken, ook omdat om ons heen de T.H.T. van de gasten behoorlijk begint af te nemen (en nee, ik plaats hier bewust geen beeld van).
Resumerend; voor het eten hoef je niet naar Cala Clemence te gaan, voor de wijn zeker wel, en de sfeer is dik in orde, als je tenminste ouderwets los wilt gaan. Ze zijn de hele week open, maar party-time is alleen op vrijdag, zaterdag en zondag als het lekker weer is (dus dat begint nu wat af te nemen). Reserveren is een must, vraag naar Samantha (de bazin).
Cala Clemence|Carrer de la Barraca|la Mar Blava| 🇪🇸