Waar een blind paard eigenlijk geen kwaad kan doen en kinderen vooral op zondagavond heer en meester van de zaak zijn. Onder het toeziend oog van de immer onvermoeibare Mylène wordt hier rustig de hut afgebroken, tot het haar echt te gek wordt en ze ingrijpt.

We zijn hier jaren geweest met de kids op die zondag en begrepen maar niet waarom ze daarna thuis nog uren niet in slaap kwamen. Ze gingen tekeer als ongeleide projectielen, terwijl wij genoten van oef dur mayonaise, kippetjes, merguez-frites en zeer betaalbare en vooral lekkere wijnen. Volledig over de toeren sprongen ze na het laatste raketje in de auto om alle spellen thuis nog eens rustig over te spelen.

Wij dachten “die zijn helemaal kapot en vallen direct in slaap” maar dat was een illusie. Op een gegeven ment hebben we een andere invulling aan de zondagavond gegegeven, het was immers al weer snel maandagochtend.

Jaren niet meer geweest totdat onze Max dit voorjaar “op kamers” ging en we de verhuiscrew na afloop mee hebben genomen naar dit instituut. De merguez zijn ingeruild voor de hippe saucijzen van Brandt en Levie, met gebakken zuurkool, en de eieren staan nog altijd op de kaart. Soort van jeugdsentiment.