Een paar dagen geleden plaatste ik een fotootje van een hoge conische toren, de Burj El Arab. Voor degene die toen schrok, dit was slechts m’n uitzicht, en niet m’n hotel. Ik zat bij de buren, ook heel lekker, maar een fractie van de prijs van dit 7 sterren hotel (die ze zichzelf voor het gemak maar hebben gegeven). De Burj, ik heb er een paar keer gegeten, is decadentie en overdaad ten top. Uitsluitend suites (met 2 verdiepingen) met per 12 suites een eigen butler, 8 Rolls Royces, waarvan 4 Phantoms, om de gasten te halen en te brengen, een helicopter platform en ga zo maar door. De Burj zit bijna altijd vol, je snapt niet waar ze het van betalen, maar de laatste avond zat ons hotel vol. Meer dan vol. Dit deed de Nederlandse manager van de Premium Leisure Club (soort executive floor) Henriëtte besluiten ons een “offer we couldn’t refuse” te maken, of we de laatste nacht op hun kosten in de Burj wilden slapen, zodat ze weer 2 kamers vrij hadden. Nou ja, wat moet dat moet, dus koffertjes gepakt, en om half 6 stond de auto voor. De volgende regels grenzen aan het ongelooflijke, ik heb nog nooit zoiets meegemaakt.

De ontvangst is allerhartelijkst, door een man of 8, waarvan een mevrouw ons naar de lift breng en ons overdraagt aan een collega. Die brengt ons naar de verdieping en draagt ons over aan onze eigen receptioniste, die ons bij de deur weer overdraagt aan Patrick, onze butler. Patrick geeft ons een rondleiding door ons “huisje”, wat ruim 20 minuten duurt, legt ons alle verschillende draadloze systemen uit (deurbel/camera, gordijnen, TV, DVD) en verteld ons wat we zoal mee mogen nemen (per persoon shampoo, douchegel, deo, zeep, aftershave, eau de toilette van Hèrmès, en ik praat over grote volwassen flacons). De suite bestaat uit een bar, een living, een eetkamer, een keuken, een plee en een marmeren trap waar ieder moment Joan Collins lijkt af te komen dalen, en dit is pas de parterre. De eerste verdieping wordt gedomineerd door de master bedroom (inmens), de twin bedroom, 2 enorme badkamers met ieder een eigen jacuzzi (Patrick is meer dan blij om je bad vol te komen laten lopen) en 2 kleedkamers. Het geheel is 11/2 keer groter dan ons eigen huis, beladen met goud, voorzien van 4 flatscreens, 14 telefoons (!), een laptop met onbeperkt internet en natuurlijk een Nespresso machine. Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt!!
S’avonds eten we boven, op 200 meter boven de zee, rammend vol op vrijdag, maar priority voor in-house guests. Het eten is prima, maar duurt lang, en na afloop vallen we in ons hemelbed (met spiegelplafond) in een diepe, zij het onrustige, slaap. De volgende morgen beginnen we plaats te maken in onze bagage voor alle goodies, waarna we beneden aan het zwembad genieten van een geweldig ontbijt. Nog een laatste zonnestraal en de auto staat vor om ons naar het vliegveld te brengen. Het zit erop, een heerlijke week woestijn, strand, paarden, duiken, eten, wijnen en ga zo maar door.