We maken allemaal wel eens een agenda-foutje, en zo cross ik een paar dagen geleden in de storm richting hoofdstad, in de volle overtuiging dat ik een lunchdate heb met mijn vriend Steven, en die is dus een dag later. Shit! Gelukkig zit zoon Max aan het stuur, hij heeft nog een paar dagen vakantie en wil best met me lunchen, maar dan wel in Breda, want daar heeft hij laatst iemand opgehaald (hij chauffeurt als bijbaantje) en dat eten zag er allemaal zooo lekker uit…

Breda is open voor de lunch, en na een vruchteloze retourpoging van een te kleine jas bij Carhartt (lees goed de kleine lettertjes, alleen bij online aankopen krijg je je geld terug, in een ouderwetse winkel zit je met een waardeloze tegoedbon van een te kleine jas die wel groter bestaat, maar niet in de winkel, want ze hebben te weinig opslag voor XL-kleding, hoe verzin je het. Carhartt dus, online of voor de helft in de USA…), schuiven we om 13:20 aan.

We beginnen met een glaasje bubbels van eigenaar Freek, met daarbij wat amuses in de vorm van een trio van paprika; gazpacho van paprika en pimènton, krokantje met paprikachutney, za’atar en verse schapenkaas, èn een kroepoekje van Parmezaan met paprikacrème.

We gaan voor het uitgebreide 6-gangetjes lunchmenu wat start met zacht gegaarde kabeljauw met gerookte haringkuit en velouté van botersla. Rambam, in de roos!

Door met Zeeuwse mosselen met oester-beurre blanc, botersla en gepofte rogge, waarna een soepje van rundermerg en selderijolie. Het is allemaal even lekker. Breda krijgt wel eens als klacht dat het allemaal te hoog op smaak is, maar ik vindt het echt top. Ook de service is vlekkeloos, het lieve meisje weet nog niet alles maar vraagt af en toe gewoon even wat na in de keuken en komt dan met een antwoord. Hoe erg is het, beter dan iemand die maar wat zegt. Ik zie dat de tafel naast ons in de pas loopt met ons qua menu maar ik vind de tijd tussen de gangen nèt iets te lang, we moeten nog meer doen vanmiddag, en dat blijkt geen enkel probleem.

We krijgen een extra gerechtje van met appelstroop gelakte snoekbaars met appel, witlof, romero (kaas), katenspek en hamsaus, waarna een stukje parelhoen met saus van parelhoen en hooi, met druiven, trompettes de la mort en crème van sultana’s. ook hier zijn de smaken weer intens en doordacht, hoewel het me bij de laatste 2 gerechten opvalt dat de chef een beetje een zoete tand heeft.

De dessert-amuse, custard van witte chocolade met karamel van Jack Daniels, pecan noten en pastinaak-koffie ijs is zoet, en dat hoort zo. Superlekker, evenals het daarna volgende ijs en hangop van schapenyoghurt met gefermenteerde bramen, hibiscusgelei en paarse zuring.

Een geweldige lunch, mooie smaken, weinig gedoe, kloppende gerechten!