Paul Blanchy was de eerste gekozen burgemeester van Saigon, tijdens de kolonisatie van de Fransen (in 1895 om precies te zijn). Hij mislukte als baas van een koffieplantage, maar maakte daarna fortuin met een peperplantage. Na zijn dood in 1901 werd één van de hoofdstraten genoemd naar “mr Pepper”, rue Paul Blanchy, sinds 1964 beter bekend als Hai Ba Trung, de straat waaraan Blanchy’s street is gelegen. (de Vietnamezen hebben het overigens wel goed gedaan met die pepers, ze zijn nummero 1 als het gaat om de export van die krengen!)

Of dat nu zo’n leuke tijd voor ze is geweest betwijfel ik, maar feit is dat een lokale Française sinds een paar jaar een kroeg heeft, Blanchy’s Tash, en sinds 2 jaar een restaurant Blanchy’s Street. Een hoop eer, maar beide zaken lopen als een tierelier. De kroeg is eigenlijk altijd te vol, zeker als … er draait (ik had nog nooit van hem gehoord maar hij schijnt wereldberoemd te zijn), het restaurant gelukkig wat minder, en we schuiven om 8 pm aan op het terras.

De chef Martin Brito is, een Australiër die samen met sushi chef Yogo Oba (ex Nobu) een soort Japans-Peruaanse keuken aanhangt, en we starten met spicy tuna maki (sushirol met spicy tonijn), eel maki (sushirol met paling), , tender octopus carpaccio with jalapeño sauce and dried miso (rol van gegaarde octopustentakels, in plakken gesneden en geserveerd met een pepersaus met zeewier) teriyaki grilled pork belly (een miezerig stukje krokante varkensbuik op een stokje, wel lekker),

en een chicken teriyaki boneless thigh (kipsaté van de dij zullen we maar zeggen. De stokjes worden buiten door een mannetje minutieus gegrild en zijn lekker. Ondertussen zijn we aan de huiswijn Allan scott, een oude vriend, sauvignon blanc (NZ 2013), want de take-out deliveryboy heeft de sleutels van de wijnkast meegenomen (dit is Vietnam, en dus heel normaal).

We eten nog een paar gyoza’s (gestoomde en daarna gebakken pasteitjes) van zachtgegaard rundvlees en spicy tozasu, drinken een glaasje Craggy Range pinot noir (NZ 2011), en pakken eindelijk een Apo’tje…

NB het is allemaal zo lekker dat we geheel tegen alle principes in de volgende avond terugkomen. De chicken Blanchy styl3, 3 dagen gemarineerd, dan pan-roasted, is goddelijk, om nog niet te spreken van de rack of lamb with anticucho sauce….

We drinken Sandalford unoaked chardonnay, Margaret river (AUS, 2010), en Petit Clos, by Clos Henri, pinot noir, Marlborough (NZ, 2013). Laatste avond, morgen reizen, geen Apo!