aldus Fernand Point (La Pyramide in Vienne, god hebbe zijn ziel), waar Paul Bocuse ooit in de leer ging en dat nog altijd in praktijk brengt. Calorisch carpetbombing, noemt Roland Houben het, en misschien gaat hij gelijk krijgen. We zijn bij de historische hommage aan Paul Bocuse, georganiseerd door Ferry van Houten, Alain Caron en Eric Muller van Pasteuning wijnen, bijgestaan door chef (ja ja, gestuurd door monsieur Paul zelf) Gilles Reinhardt, in restaurant Het Bosch in Amsterdam. Het restaurant is omgetoverd tot een ware eettempel, compleet met walkway, Bocuse piccolo, levensgrote foto’s van de master, flatscreens waar de reis naar Frankrijk op wordt geshowed, zelfs het originele Bocuse servies ontbreekt niet. Wat ik al eerder vertelde, de heren zijn op “stage” in Collonges au Mont Dor geweest en door de maitre zelf onderwezen. Voor de zekerheid heeft hij toch nog een van zijn chefs gestuurd, tovenaar Gilles. 2 dagen mise en place in de Kauwgomballenfabriek (een explosie…) en dan nu het eerste diner (zondag het 2de). Bij binnenkomst is er een glas champagne van Jacques Lassaigne, blanc de blancs Vignes de Montgueux, en de amuse bestaat uit saumon marine sur pain de campagne (gravlax op boerentoast) terwijl de hut langzaam vol loopt. Er is een chef’s table, met o.a. Robert Kranenborg, Bert van der Leede (Supper Club), de heren Hamersma en Houben met hun ega’s, Steef van Aan de Poel, en we schuiven langzaam an tafel. Ferry opent het bal, Eric kort zijn half uur durende speech goddank in naar 3 minuten, en Alain, warme lieve Franse Alain, hangt as usual de clown uit. Een feest! Eerste gerecht is soupe aux truffes V.G.E., waar ik morgen op terug kom, met een 2de glas champagne, waarna een cassolette de homard a l’ Armoricaine met Condrieu ‘De Poncins” van Francois Villard (F, 2006).
De smaak van het gerecht ontroert enorm, ik zit ineens weer als een 10-jarige aan tafel met mijn ouders somewhere in Frankrijk. Linnen gedekte tafels, zilver, kaarsen, mooie wijnen (niet voor mij) en fantastisch klassiek eten. Deze smaak heb ik nu in een keer terug. Wauw!!!! Door met rouget barbet en ecailles de pommes de terre croustiantes, het gerecht waar Henk Tuin waarschijnlijk nog steeds van droomt, hij heeft vrijdag met een appelboor alle rondjes aardappel gestoken. De rozemarijnsaus blijft kaarsrecht overeind staan tegen de Bourgogne blanc ‘les grandes Coutures’ van Franck Grux (F, 2006), en we genieten wederom. Tussendoor de obligate granite des vignerons du Beaujolais, waarna de volaile de Bresse en vessie ‘Mere Fillioux’ , Breesekip gegaard in een varkensblaas. Eric heeft hier tesamen met de sommelier van Bocuse een rode wijn bij geselecteerd, Mas Jullien Coteaux du Languedoc “Les etats d’ame” (F, 2005), maar de witte Bourgogne doet het er ook top bij. Het is, nogmaals, een feest van herkenning, mooie smaken, niet te ingewikkeld, en op oude leest geschoeid. Toe een 1-persoons tarte tatin avec sauce pistache et creme fraiche, met een glaasje Calvados, die mijn buurman bijna achteloos als dessertwijn naar binnen klokt
Was het zwaar?; “beurre, beurre, encore du beurre”…., een gewaarschuwd mens telt voor 2, maar het viel enorm mee (ik hoor later van Ferry dat hij nog voor een maand creme fraiche heeft staan en Gilles op een gegeven ment wat heeft afgeremd). Was het lekker? Het was een ouderwets culinair orgasme!!!
