Tja…., laat ik beginnen met te zeggen dat ik het allergrootste respect heb voor Alain Ducasse. Een geweldige kerel, chef, entrepreneur en ook nog aardig. Ik gun hem werkelijk alle succes, wat hij ook heeft, maar ik vermoed dat de mannen van Michelin hem uit aardigheid, en voor het in stand houden van de Franse brasserie-traditie, een beetje hebben geholpen met die ster voor Benoit. 

Prachtig klein klassiek restaurant, brasserie zo je wilt, hoewel het enige wat daaraan doet denken de “zinc” is, de tapkast, die in de hoek van het eerste zaaltje staat. De ontvangst is licht rommelig, jassen trek je uit tussen de andere gasten, die bijna worden neergehoekt tijdens deze actie door mijn licht onstuimige dochter. Had het geregend was iedereen zeiknat geweest…

We krijgen direct de lekkerste cheesepuffs ever. Geen ster, wel top. De menukaarten, rechthoekige mega-schilderijlijsten met een Engelse vertaling (ongevraagd) van de gerechten, zijn veel te groot, waardoor ik, ingeklemd tussen onze kinderen, slechts de veel kleinere maar ook veel interressantere wijnkaart krijg. Het is feest vandaag, dus we gaan voor de Puligny Montrachet van Sauzet (F, 2011), èn de Condrieu van François Villard (F, 2012), in die volgorde.

Ik start met de terrine van foie gras, één van de 4 koude voorgerechten (paté-en-croûte, foie gras, gerookte zalm of kalfstong), die uitstekend is. Royale portie, lepeltje gelei, en een mooie getoaste brioche. Prima, geen ster.

Pièce is cassoulet (of tête de veau, filet de boeuf met gecarameliseerde sjalot, of zwezerik), die prima is, maar niet in de buurt komt van de cassoulet uit de dorpskroeg in Carcassonne. Weer prima dus! Het geweldig lekkere stuk boeuf van vrouw en dochter wordt onderuit gehaald door de kurkdroge macaroni die erbij wordt geserveerd. Gelukkig vraagt Isabel bij het bestellen al wat extra groente, anders was de halve sjalot het enige geweest. De gevraagde béarnaisesaus komt overigens niet. Op mijn opmerking over de droge macaroni, na het vragen of alles naar wens was, zegt de bijdehante serveerster met de cowboyriem dat er de volgende keer dan maar wat meer crème fraiçhe voor overheen moet…

We slaan de desserts over, krijgen een ijskoude madeleine bij de koffie met framboise van Etienne Brana, en maken dat we in de Rhumerie komen voor een lait chaud (116 boulevard St. Germain, recept gaf ik op 3-1-2012, je kunt het opzoeken in de kantlijn).

Gezellige avond hoor, geen zorgen, maar die Michelinster hoort wat mij betreft beter thuis in de Ruysdaelstraat 54 (Le Garage van de heren Braakhekke en Walthaus) dan bij Benoit!