De eerste dag zit er op en we zijn nog fris. Het was niet te laat (natuurlijk is het altijd net te laat) en we staan om 9 uur ’s ochtends gewassen en geschoren klaar om de bus te nemen naar de kelders. We beginnen met de 52 verschillende witte en 3 rode wijnen door te proeven maar het feest begint pas als we aan de hand van Jan van Lissum de kelders in mogen om zijn selectie van 25 wijnen te proeven. Bij alles zit een klein commentaar, je leert in een uur in die kelders meer dan in een jaar in restaurants. Als ik de balans heb opgemaakt leg ik de bestelling (ik koop hier voor de G6, vrienden en mezelf) bij Gilles neer en is het tijd voor een tochtje. We nemen last minute een extra passagier mee, dus gevouwen in de Insignia, Ferry in de hatchback, koersen we 85 kilometer naar het pittoreske Fontjoncouse alwaar we hartelijk welkom worden geheten door de maitre, de sommelier en madame la patronne. Auberge de Vieux Puits bestaat sinds jaar en dag, we zijn hier 2 jaar geleden ook geweest, maar heeft een maand geleden zijn 3de ster gekregen. De patronne loopt trots met een zilveren ketting met 3 sterren, de rest straalt, en als we door de eerste Billecart Salmon blanc de blancs heen zijn komt ze met een tweede fles, Taitinger comte de Champagne (F, 1999), en een 2de rondje beignets, offrez par la maison.

Ondertussen snoepen (hahaha….) we van een babybeignet met truffel, een mini salade Niçoise, huisgemaakte chips, varkenspoot met sauce gribiche en een stengelte pizza en algen met zeezout. We zitten in de tuin, het is 21°C en we genieten met volle teugen. We laten Gilles Goujon beslissen wat hij voor ons maakt, hij weet wie we zijn en waarom we er zijn, en we gaan naar binnen. Eerste gerecht, ondersteund door een domaine Ledogar uit de Corbières (F, 2009) beginnen we met een licht gepocheerde Gillardeau oester op een puree van waterkers en roquette, met een geiodiseerde emulsie van gerookt ei. In de reageerbuis nog wat emulsie van oester en on the side wat brood met algen. Dat brood moet je er zelf over heen brokkelen en als Ferry zegt dat hij dat wat ver vindt gaan voor een 3-sterren zaak, zelf brokkelen, is het antwoord dat ze dat inderdaad tot en met de 2de ster zelf deden, maar dat dat nu niet meer hoeft. Om kort te zijn, de sfeer is super relaxed, en de oester is top. Eerste gerecht uit het menu is een cocotte met een eitje er in, met wat trufffel en champignons, een cappuccino van truffel en een brioche van truffel. Als het glazen dekseltje van het potje is moeten we het ei doorsnijden en blijkt het gevuld te zijn met jus de truffes in plaats van eigeel. Er gaat nog een sabayon van truffel over en de sensatie is compleet. Waanzinnig gerecht, en de Ollieux Romanis cuvée prestige  (F, 2008) blijft keurig overeind. Morgen verder!