Ik heb vast al eens eerder over dit instituut geschreven, en het zal ook wel niet de laatste keer zijn, het APH waar ik Smart Cooking 2-3-Magimix en Light heb geschreven. Op de klif boven de baai Almadraba sinds 1970, kom ik hier zowat mijn hele leven. De gastvrijheid van eigenaar Jaume Subiros (oud-chef en kookboekenschrijver) en zijn zoon Jordi dalen als een warme deken op ons neer en na een mojito op het schitterende terras mogen we de eetzaal in. Dit is een typisch Spaans familiehotel, in de gangen hangen de tekeningen waarmee Dali zijn rekeningen betaalde, dus op zaterdag puilt de zaal uit van de gasten mèt een hoop kinderen. Je moet hier eigenlijk niet voor 10 uur aan tafel gaan, maar omdat vooral onze kinderen berehonger hebben zijn we wat eerder, en dan duurt het dus wat langer. Als maître Antonio eenmaal de bestellingen heeft genoteerd gaat het rap en voordat we het weten zitten we aan de Osian (E, 2007) en aan een rolletje van zalm met fromage frais en wat gemarineerde biet.

Het eten is hier klassiek Spaans met een uitstapje naar buiten, wat je terug vindt in de canneloni, die zijn zo klassiek als ze kunnen zijn, maar helemaal prima (had een beetje een o.d. aan vis bij de tapas-lunch). 2de maître Rafael maakt de lekkerste steak tartaar dus waarom moeilijk doen, en na het verplichte lepeltje “para probar” smullen we van tartaar met toast. We eindigen zoals altijd met de toetjeskar, tarte Tatin die daar de hele avond op een lichtje warm gehouden wordt, en tarta Ampurdan, een rijke taart op basis van kapsel en nootjes met jam en drank. Lekker zompig, nat en zoet, helemaal top. Normaal rook ik nog een sigaar op het terras, de kleinste kinderen liggen tegen die tijd in bed, maar besluit dat te doen met Max in de Donkey. Jongen is bijna 16, moet toch een beetje aan het uitgaansleven ruiken. Mooie avond!


Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.