Ik ben opgegroeid met kievitseieren, net zoals asperges een delicatesse die zeer tijdgebonden is. Een soort van…tot gevoel, nu pakken anders ben je te laat (rapen mag maar tussen 1 maart en 9 april). Vroeger waren het rekken vol, later werden het van die kartonnetjes van 6. Mijn moeder heeft het het langst volgehouden, via een groentevriend in Amsterdam Zuid, waar zeer geheimzinnig contact mee moest worden opgenomen, en omzichtig de bestelling gehaald moest worden. Goud geld ondertussen, dat eitje van de meest voorkomende weidevogel van de Benelux. De man in Zuid heeft geen zaak meer, dus tegenwoordig, als je mazzel hebt gaat het via afgelegen parkeerplaatsen, terwijl Alberto Stegeman vanuit omgevallen klikko’s de boel waarschijnlijk filmt. Overigens helemaal niet zielig dat rapen, het is nog veel te koud en kieviten staan bekend om hun 2de leg. Opzetten in koud water en als het water kookt exact 5 minuten en even koud spoelen. Direct eten, volgens oud gebruik in ieder geval even het ei in de ene handpalm nemen en met de andere een klap erop geven, bij een ander gebruik schiet je de kapjes tegen het pafond die daar vervolgens jaren blijven hangen. Wij in het westen pavoiseren de boel nog een beetje; selderijzout, tuinkers, een radijsje, maar de Friezen vinden dat maar onzin, die doen het met Fries roggebrood met roomboter, eitje doormidden gesneden, beetje keukenzout en kanen maar. Ik ga me er dit jaar maar es een beetje in verdiepen…… je hoort!