Gratin, puree, kruimig, gebakken, frites en nog veel meer variëteiten, ik vind aardappels helemaal top. Ik kon me dan ook niet inhouden toen ik vanmiddag in Biddinghuizen bij Alice (trainster van Okky) aankwam en er 10 (!) vrachtwagens aardappels (of zijn het aardappellen) werden geladen, ik wilde alles weten. De aardappels liggen goed in de markt dit jaar, wegens het natte weer is er schaarste, en doen ze zo rond de € 0.30 per kilo aan de poort van de fritesfabriek, waar deze boer (Gerard) een kleine 120 duizend euro voor toucheert. Helaas liet hij vlak voordat we kwamen 2 vingertoppen van zijn hand snijden door een rondzwiepende V-snaar, maar het laden ging gewoon, weliswaar zonder hem, door.

Via een ingenieus netwerk van lopende banden, een sorteermachine en een soort wandelend lopend bandje in de loods wordt er in een half uur een wagen van 40 ton geladen, die binnen 24 uur moeten worden getransformeerd tot frites, voordat ze blauw worden. Blauw worden ze van het laden, wat inderdaad niet echt zachtzinnig gebeurd. De chauffeur moet dus zo snel mogelijk naar de fabriek, lossen en weer door, of de nacht doorbrengen in zijn truck. Een hard leven maar de verdiensten zijn goed. De aardappels worden tijdens het groeien bemest en/of bespoten en vervolgens is het een kwestie van een hoop geluk. Rot, glasvorming en nog wat andere fijne ziektes zijn aan de orde van de dag, een afgekeurd percentage van 40% is geen uitzondering. Toch zou de boer die ik sprak, kerel van een jaar of 40, geen ander vak willen hebben. Na een uurtje trainen, 2 vrachtwagens verder, gingen de boys aan de frites, en wij terug naar huus.
Oh ja, Arcade aardappels waren het, grote worden frites, kleine worden tot pulp vermalen en tot Pringles gevouwen.