We gaan door want er is meer…

In juli was ik met mijn vriend Ferry bij Casamar in Llafranc en hier spelen meerdere aspecten van “best of” een rol. Dat begint bij Grau, dè wijnwinkel van Spanje, misschien wel van de wereld, wat een steenworp ligt verwijderd van Casamar. Dan de ontvangst door de zus van de chef, het uitzicht over de baai van Llafranc, de wijnkaart en natuurlijk het geweldige eten.

Augustus begon meteen goed met een ritje naar de schoonfamilie in Domburg waarbij je langs restaurant Katseveer in Wilhelminadorp komt. Een oase in het verder vreselijke Zeeuwse landschap (ja sorry, ik vind het daar niet mooi!). Superlekker geluncht waarna ik zelf ’s avonds een briljant diner heb opgewarmd voor alle vrienden van de vrouw.

In september was ik voor het eerst bij Chef’s Revolution, eigenlijk alleen om iets te jureren maar ik mocht ook blijven eten ’s avonds en slapen. De volgende dag was er een lunch met allemaal top-chefs en hun gerechten die natuurlijk vol was, uitgeboekt, “helaas meneer Jaspers”… zo jammer… Totdat er een annulering binnenkwam en het meisje van de receptie zich die twee hongerige en teleurgestelde ogen nog kon herinneren. De Groene Lantaarn, Yamazoto, De Lindenhof (Giethoorn), Zarzo, de Librije en Librije’s Zusje, allemaal maakten ze wonderschone gerechtjes, waarbij de eend van de Librije echt van het bord af spatte. Waanzinnig!

In oktober gaat het jolig viertal (Ron, Eus, Dutch Foodie en ikzelf) na lang wachten eindelijk naar Frantzen. Ik volg de verbouwing al 2 jaar, snap niet waarom het allemaal zo lang moet duren, maar nu wel want ik val van de ene verbazing in de andere. Het begint bij de entree waar eenieders naam wordt gevraagd die daarna iedereen weet. Met de lift naar de zolder waar je in een soort huiskamer aan het aperitief en de amuses gaat. Dan een verdieping lager in de grote open keuken, de master is zelf aanwezig. Het ene gerecht is mooier dan het andere, het is bizar…

In november komt Josean Alija van Nerua* (in het Guggenheim in Bilbao) gast-koken in Rijks. Een geweldige avond met eten zoals eten hoort te smaken en er mijns inziens ook uit moet zien (géén schilderijtjes). Het mooie is dat Joris Bijdendijk zich niet onder laat sneeuwen door het Baskische geweld maar uitstekend partij biedt.

Hierna gebeurt er lang niets in het leven wat echt door de culinaire beugel kan. Iedereen doet interessant over Australië waar ik 5 weken was, maar het valt allemaal erg mee. In de outback is het super-eenvoudig en prima, in de grote steden proberen ze allemaal cool te doen en valt het dus sneller tegen. Brae van Dan Hunter was top maar ik snapte wel waarom hij niet meer bij de 50-Best zit.

Voor de maand december blijven we dichtbij en lunch ik met de Dutch Foodie in Amsterdam, bij Bor’deau. De oude chefs zitten alweer een ruim half jaar in 212, de nieuwe chef Bas van Kranen (oud finalist in Topchef) is zich aan het invechten en doet dat geweldig (ik dacht even aan “kranig” maar vond dat een beetje een lullige woordspeling). De lunch van het jaar is het, zeker en vast, en terwijl ik dit schrijf realiseer ik me dat jullie die nog tegoed hebben, komt snel!

Oh ja; lekker ook nog gegeten bij Casa Gallego, Compartir, La Sirena, Blue Spoon, Port Said, Santa Katarina, Topolopompo, Amass, Barr, Chef aan de Werf, Ron Gastrobar Indonesia, Choux, Rijsel, Sea Palace, Rauw, Spiehuis, Voetangel, Kaagman en Kortekaas, Jayfai, Tomatito, Chinnery, Soigné, Rijks, Bak, Tabu, Ron Gastrobar, de Waard en het Amsterdammertje. Minder bij de Posthoornkerk (catering), Susy Q, Flying Elk en Rick Stein at Bannisters, dus dat valt allemaal nog heel erg mee.