De reden, althans degene die de aanleiding neerlegde dat we in Zuid Afrika zijn, is Emil den Dulk, proud owner van De Toren, een wijnhuis in Stellenbosch. Hij nodigde ons vorig jaar uit in de Kersentuin om wat wijnen te proeven, we werden enthousiast, de helft van ons groepje was er nooit geweest, let’s go!

Het is vandaag de laatste dag en we gaan bij Emil langs, die er niet is (dat wisten we) en ons laat ontvangen door zijn assistent-winemaker. De jongen doet enorm zijn best, laat ons de 3 commerciële wijnen proeven en we mogen even naar de nog ingepakte “parels” kijken (ik maak geen grap). De ontvangst eindigt om 12.45 dus we moeten lunch improviseren, en dat lukt bij Overture op het Hidden Valley Estate. Weer een enorme winery, bombastisch groot, maar met een prachtig terras en een leuke kaart. We gaan voor de degustatie, en met het risico dat het langzamerhand saai wordt heel kort het menu;

amuses met brood|boter|preskop|watermeloen

dubbel gebakken soufflé van camembert|boerenkool|walnoot|appel

tartaar van impala|spicy kool|biet|miso crème fraiçhe

zalm van de kaap|mosselen van de westkust|sorghum|komkommer|wortel

varkenspoot van Klein rivier|linzen|chimichurri|gremolata (foto boven)

runderfilet en flank|paddestoelen|uien-misopuree|prei|aardappel fritters

witte chocolademousse met kardemom|zeewier|chocoladeijs

soufflé van citroen en maanzaad|vanilleijs

Misschien zomaar de lekkerste lunch so far, met uitzondering van de droge varkenspoot, hoewel de smaken wel erg goed waren. We drinken natuurlijk ook wat, maar niet van Hidden Valley, en ook niet van De Toren. We zijn huis-loos, de koffers staan achterin het busje, dus we gaan richting het einde. Omdat we niet met alle bagage de hele avond in Kaapstad willen zijn, blijven we in het binnenland hangen. “Waar zijn we nog niet geweest, Giel”, “Indochine, moet je gezien hebben”.