Een vriend zegt in Nederland dat ik naar DBGB Kitchen & Bar moet, de bistro-bar van Daniel Boulud. Daniel Boulud is een Franse chef die al 1000 jaar in Amerika woont en hier ondertussen 20 (!) restaurants heeft. Ooit had hij 3 sterren in zijn Daniel op de Upper East Side, dat zijn er nu nog een respectabele 2, maar de andere zijn allemaal bar, kitchens, epiceries en café’s. wat toegankelijker dus.

Welnu de DBGB Kitchen & Bar aan de Bowery op Manhattan is zeer toegankelijk op de avond van Moederdag, er zit namelijk geen hond, en dat is ook meteen het jammere aan de rest van het verhaal. Je kunt altijd beter eten in een tent die ontploft dan in een tent waar anderhalve man en een paardenkop zitten leert namelijk de ervaring.

Na binnenkomst en ingewikkeld kijken op de I-pad met reserveringen worden we naar het achterste hoekje van de keuken-zaal geleid, waar de 3 tafels die er verder nog zijn net aan de desserts gaan (het is 20.15 sharp). De tafel is wat krap dus we mogen verhuizen naar een booth waar we direct water en de kaarten krijgen.

We kiezen een fles Viognier van Jeanne Gaillard (F, 2013) die echt superlekker is en bestellen de ons reeds in Nederland aangeraden worstjes; Thai lemongrass & red curry pork sausage met fried rice, chilisaus, kwartelei en pinda’s, en een “Tunisienne” van lams merguez met munt, harissa, spinazie met citroen en kikkererwten. De merguez is lekker maar mist wat pit, spinazie prima, helaas maar 6 kikkerwten. De Thaise worst is zalig, maar niet gaar van binnen wat met varkensvlees wel jammer is, en de rijst is heerlijk. Er komt een nieuw varkensworstje en we gaan naar de hoofdgerechten.

De saffraan mosselen met tomaat, venkel en peterselie missen ook weer wat smaak, maar misschien helpt de nageleverde Béarnaise saus wat…? Nee, die helpt helemaal niet want die is mierzoet. Mijn “steak frites” is perfect medium rare, had wat langer kunnen rusten en een kartelmes helpt ook niet echt om het vocht in het vlees te houden, maar de smaak is goed. Frietjes goed, Béarnaise is dezelfde als bij de mosselen, dus te zoet.

Het is ondertussen 21.30, we zijn de laatste gasten en we hebben het idee dat iedereen naar huis wil dus vragen we de rekening. De lieve Ariëlle lacht nog 1 keer naar ons en we verlaten het pand zonder dat één van de overgebleven crewleden (6) zich überhaupt nog om ons bekommert.