We zijn exact om 20.00 bij Oaxen Krog**, en terwijl we het laatste streepje beurre noisette-mayo uit de mondhoeken vegen lopen we door een soort eetcafé (de Oaxen Slip) naar de lederen deuren van het restaurant (de Krog). De ontvangst is meer dan hartelijk, Ajax heeft ondertussen met 4-1 gewonnen, dus iedereen is weer rustig.

Oaxen Krog ligt aan de haven, is super ingericht en terwijl we genieten van de lang aanhoudende avondzon beginnen we met een bordje ijskoude gesneden Zweedse inktvis met lavas. “Dig in” roept de ober jolig, je hebt bijna meteen brainfrost!

Er komen nog een paar amuses, waaronder crispy gefrituurd daslookblad met gerijpte ossenhaas en een emulsie van netels, een lepeltje snotolf-eitjes met “natural sour cream”, scheermessen met duindoorn en dille, en een “royale” van zee-egel met appel en gedroogd zeewier.

Er komt ook nog een houten tak met “chicken of the woods” (kleine laetiporus paddenstoeltjes) met een dash teveel rozemarijn, waarna een stukje gedroogde trekzalm (arctic char) met kaviaar,crème van witte mos en gerookte courgette.

De Zweedse wagyu, een muizenhapje helaas, is super, met crème van gele biet en aardappel. Er worden nog 2 zelfgemaakte broodjes op tafel gezet, waarin vooral degene met bruine suiker en bier in een gietijzeren pannetje hoge ogen scoort en we gaan aan het menu beginnen.

Een van de chefs, de bebaarde Nederlandse Jacco, komt met rauwe langoustine die helaas volledig wordt weggeduwd door pepelino komkommer, jeneverbes en gin, wat niet kan worden gezegd van de gefermeteerde en ingelegde groentes van eigen boerderij, die begeleidt worden door een saus van merg en kleine viseitjes. Heerlijk!

We proeven van de lamstartaar met lamsabayon en waanzinnige gegrilde knoflook van Skilleby, en van geroosterde kool in een aardappelmiso, met hazelnoten en crème van aardpeer, waar niet alle tafelgenoten even wild van worden. Ik wel trouwens.

Door met gerookte coquille in een emulsie van oester met onrijpe besjes, paddestoelen en wilde blaadjes, waarna een stukje kabeljauw gaargestoomd in een enorm stuk kelp (zeewier) met crème van gegrilde peterselie en onrijpe pruimen en zeewier van de westkust.

We zitten hier prima, het is een topavond, gezellig, lekkere wijn en prima eten. Prima, maar het wordt toch wel duidelijk dat er maar een paar mannen die Nordic cuisine echt beheersen. Waar René Redzepi mee is begonnen en wat nu veel volgers heeft is toch gewoon verrekte moeilijk, en meer dan vis verpakken in zeewier, wat onrijpe besjes erbij, oh we hebben nog wat ramson, let’s go… Nu wil ik niet zeggen dat dat hier zo is maar ik kan ook niet zeggen dat we van de stoel vallen.

Enfin, door met Zweedse eend, zoals je op de foto kunt zien best rood, met boskappers (?), venkel, groene jeneverbes en verse kaas van biest (biest is de eerste melk van een koe als ze net heeft gekalft…, heeft dat kalfje dan wel genoeg als er meteen kaas van wordt gemaakt?).

Het met knoflook en rode wijn geglaceerde Linderöd varken met crispy zwarte kool is heerlijk, het met moleculaire technieken gevormde plakje eronder niet thuis te brengen.

Er komt een lollie van appelsorbet met Spaanse kervel, leuk, maar de sorbet van geroosterde wortel met bruine boter en met hooi geïnfuseerde room is het gerecht van de avond, helemaal super. We eindigen met een soort plak van crème van verveine, sap van gekarameliseerde selderij, wilde rozemarijn en dennennaalden, lekker maar geen spectaculaire afsluiter, een lepel crème met wat dennen-geur en -smaak.

De box met verschillende snoepjes inclusief uitleg is heel leuk en lekker, en vooral verzorgd, zoals de hele avond, daar is niets van te zeggen, maar het eten, we zijn natuurlijk 6 verwende krengen, is niet spectaculair, althans niet genoeg. Misschien morgen…