Na een lange reis door het land, fotograferen voor mijn Hamburgerboek, valt het anker rond 19.30 bij Hans van Wolde in Maastricht. Na 3 chefs in Amsterdam (Ron, Onno en Robert) via Jacob Jan in Vaassen, langs Edwin in ‘s-Hertogenbosch, voorbij Dick in Waalre naar Hans. De mise en place is voor elkaar, het wordt een Beluga Surf & Durf burger, met o.a. rundvlees, langoustine en sjalottencompôte, superlekker!

Terwijl de laatste hand aan de burger wordt gelegd en Dennis voor de 7de keer die dag zijn setje opbouwt vraagt Hans of we al gegeten hebben. Het antwoord is nee, alle burgers waren vandaag voor de foto en veel meer dan een broodje bal om 13.30 bij de Texaco in Amersfoort is er niet in gegaan.

De chef smijt een varkensrib op het blok, klieft er een groot stuk af en gooit het op de plancha. Wij gaan ondertussen door en na 20 minuten staat de burger er op. Op de chefs’ table wordt de boel opzij geschoven en voordat ik het weet zitten we aan een overheerlijk kreeftengerechtje met wat zoetzuur, èn, eindelijk, een glas wit.

Ondertussen vraag ik me af wat er met het varken is gebeurd, want de plancha is weer blinkend schoon. Mijn vraag wordt beantwoord als de ovendeur opengaat, en even later ligt er een prachtig gegaard stuk rib op ons bord, met buikspek, aardappelmousseline met kaantjes, en in water en boter gegaarde witte asperges. Is dat niet wat vroeg, witte asperges? Niet bij Hans want die heeft een eigen lapje grond waar het witte goud al bijna de eerste kopjes willen geven.

Ondertussen wordt het drukker in het restaurant en neem de gezonde spanning in de keuken toe. Time to go, maar waarheen want het is pas half negen…