De Standard Chartered Bank in Hong Kong, één van de 3 banken die Hong Kong dollars uitgeven, heeft een kelder. Voor die kelder moet je eerst buiten een megatrap omhoog klimmen waarna je weer een mega roltrap naar beneden neemt. Vervolgens meld je je bij een desk, waarna je weer 3 trappen afdaalt in de krogten… Beneden aangekomen is eer een grote zaal, pikkedonker, tafels en stoelen en een Peking duck oven in de hoek. Achter glas is de wok-keuken, waar ik niet in mag. We zitten in een restaurant, Mott 32.

We bestellen direct een Peking eend, die moet je eigenlijk 24 uur vantevoren bestellen, maar ze hebben er nog wel 1 “hangen”. Het duurt een uurtje met die eend, dus ondertussen genieten we van “cold chicken in sechuan pepper sauce”, “wagyu dried beef in saladcups”, “Sjanghai dumpling with korubuta pork (een Sjanghai dumpling is een dumpling die wat bouillon onderin het zakje heeft zitten, als je hem niet in één keer in de mond steekt wordt het een troepje), “dumpling with crab and caviar”, “south Australian lobster and yunnan ham har gow”, “crispy sugar coated bbq Spanish teruel pork bun”, allemaal te gek lekker.

We drinken er een Paco e Lola albariño (E, 2013) bij, niet spannend, wel prima.

Dan de eend, met loeischerpe gemalen knoflook, hoi sin en palmsuikerkorrels om er overheen te strooien, en met een avalanche van pannenkoekjes. Eerst wordt alleen het vel neergezet, dan vel met wat vlees, en dan alleen vlees. De middelste combinatie is de beste, niet te vet zoals alleen vel, en niet tikkie droog zoals alleen vlees.

Omdat we “all the way” gan met de eend, worden uiteindelijk de leftovers gewokt en met saladcups geserveerd. Het lekkerste deel van de eend uiteindelijk.