terwijl de buns van The Opposite Mess Hall nog enigszins tegen de huig kloppen moeten we 5 minuten wachten tot we in Mitsumori aan de open-keuken-bar mogen gaan zitten, wat ons tijd geeft de sobanoodlemaker te bewonderen. In een afgesloten hokje staat de man, vol in de airco dus met wollen sjaal, minutieus sobanoodles te bereiden. Eerst het deeg en dan de lange plak met behulp van een plank en een bijl snijden. Het is zo’n professor dat de helft van wat hij snijdt als waste afvalt en alleen de mooiste noodles overblijven.

We gaan aan tafel en langs een muur van sake en gepersonaliseerde flessen whiskey (een beetje Japanner heeft hier zijn eien fles) zitten we ineens front row aan de keukenbar. Er staan 2 koks, de ene doet niets anders dan kip-yakitori’s draaien boven de gloeiende houtskool, de ander maakt de gerechtjes af. De huisgemaakte tofu met gember en à la minute geschaafde gedroogde bonito gaat erin als koek. Zacht, mooi van smaak, en met de bonito en wat sojasaus een genot. Ondertussen komen de eerste yakitori’s van de grill, met heel dungesneden shiso green, waanzinnig! De 2^de set heeft kleine dopjes yuzu-ponzu gel op het vlees, ook niet te versmaden, en de 3^de set is gemaakt van op smaak gemaakt kipgehakt, een soort van Japanse köfte. Marco besteld er 3 eidooiers bij, en als je deze even losklopt en daar je köfte doorheen rolt wordt je gek.

De 4^de de lijkt vanuit de verte op uitgetrokken kleine vleermuizen maar blijken de meest ultieme kipvleugels ever te zijn. Door het uittrekken worden ze bijna taai, de velletjes zijn crispy, goddelijk.

Het kippengehakt gegrild op een superdun stukje singleplex (soort triplex maar dan maar 1 laagje, wat je vaak ziet bovenop de sigaren in een kist) eet je ook weer met wat eidooier, en de rijst erbij behoort tot de geilste ooit. À la minute gegaard in een klein pannetje, met wat stukjes kip en weer ei, wauw!! (ja ik weet het, het ziet eruit alsof iemand het eerder gegeten heeft, maar de smaak…).

We sluiten af met de soba noodles die ik zelden beter heb gegeten, het is één groot feest. Het 2^de Asahi biertje krijgen we niet eens op want we moeten naar Nahm, laatste stop op de tour.