Het is alweer weken later maar ik blik nog even terug op het weekend in Limoux, aansluitend aan de finale. De zaterdag is als vanouds, struinen door het dorp (dit jaar een buurtje in Limoux) waar de klokkentoren is gerestaureerd met het geld van de veiling van vorig jaar, waarna een samenzijn voor de buitenlanders in een lokale discotheek. Niet leuk, dus snel weg, en op een terrasje nog wat gegeten, braaf het licht uit om middernacht!
De volgende dag is er de proeverij waarna een lunch bij Domaine d’Auriac, zie bericht op 28 april j.l. Het gala van het weekend wordt gekookt door niemand minder dan Gilles Goujon***, bijgestaan door meilleur sommelier de France en ook MOF Dominique Laporte, en wat chefs uit de buurt met een ster, waaronder Gerald Garcia van Chateau de la Pomarède die de rij amuses begint met een heerlijke lauwe oester met foie gras. Er komt nog een deegbakje met truffelboter en gerookte bacon van een ander, waar niets aan is, en de rest van de hapjes gaat aan ons voorbij… Na de verzengende hitte tijdens de borrel en de obligate groepsfoto mogen we aan tafel en krijgen we een amuse in de vorm van coquille St. Jacques, gepresenteerd op de platte schelp, met kaviaar uit de Pyreneeën en citroenkaviaar. Ook dit is nog niet van Goujon, maar van Franck Putelat* uit Carcassonne, en wordt geserveerd met een Toques & Clochers Crémant de Limoux 2007. Uitstekend.
Het eerste gerecht van Gilles hebben we vrijdagnacht nog zien maken, althans in de verte, en is het zachte eitje met truffeldooier en sabayon van truffel, met daarbij Toques & Clochers, Clocher de Notre Dame de l’Assomption 2006. Uitstekend uitgevoerd, en dat geef ik je te doen voor 850 man, maar het duurt verschrikkelijk lang allemaal. Is dit een voorbode….? Tussengerecht is ook een oude bekende, de filet de rouget met bulinade, het struikelblok van Youp een paar dagen eerder, met Toques & Clochers Clocher de Pauligne 2008. Ook weer uitstekend en lekker, maar het is ondertussen 23.00 uur en we zitten al 3½ uur aan tafel. De carré d’agneau uit de Pyreneeën, met langzaam gegaarde schouder en een blanquette met voorjaarsgroente, is fabelachtig, tjemig wat zitten we goed te eten, met Toques & Clochers Clocher de Malras 2004. We zijn het er unaniem over eens, het is het beste menu ooit, op dat van Jonnie na natuurlijk, maar Gilles heeft duidelijk problemen met de timing. Om 1.00 besluiten we de kaas en het dessert te laten voor wat ze zijn en nokken we af. Geen speech van de président, geen einde van het carnaval, geen dessert, het laatste is vooral jammer. De volgende dag horen we dat het diner om 3.00 uur officieel is afgelopen en het dansen op de geweldige band begint, er zijn dan nog 100 mensen van de 850…….
