Op weg naar Las Vegas… Ik weet zelf ook niet helemaal wat ik daar ga doen, maar het heeft te maken met eten en small electronics. In een bont gezelschap, we zijn tot nu toe met z’n 5-en, drinken we een laatste bakkie bij de Fly & Go, waarna we redelijk snel aan boord van de DL 259 zitten. Skyteam, dus goed voor de punten, vliegen we met Delta naar Minneapolis, waarna we na een overstapje doorgaan naar Las Vegas. Stoelen zijn wat aan de krappe kant, maar ze kunnen wel weer redelijk plat. Aperitief is een glaasje Montagny van Albert Bichot (F, 2008) met het geijkte nootje. Voorgerecht bestaat uit een aantal onderdelen en begint met een ijskoude gare coquille met wat gecaramelliseerde prei, die goed op smaak is. Ernaast ligt wat gegrillde paprika (met vel) met mozarella en een schijf vrijwel rauwe aubergine…. 3deonderdeel is een warme wortel-gembersoep die dusdanig mediterraan gekruid is dat hij wat naar zeepsop gaat smaken, en 4de onderdeel is de eeuwige “salad”, met feta, komkommer, olijven en tomaat. Wow….!

Pièce is “grilled filet of beef with port wine sauce, potato wedges and green asparagus”. Mijn buurman, een Amerikaan, heeft zoveel moeite met het snijden van het gare en taaie vlees dat hij de vork in het linkerknuistje neemt en ouderwets begint te hakken en te zagen. Ondertussen geniet ik van de Patz & Hall Sonoma Coast Pinot Noir (USA, 2007) en van de langdradige film The American, what’s in a name. Er komt nog een stukje kaas, belegen, of is het de stewardess.., en ik ga naar de volgende film. Ik heb vaak commentaar op de KLM, zeker op de catering, maar dit is niet veel beter. Zeker niet. In het begin denk je nog aan topservice, maar halverwege merk je dat het een trucje is, snel en alert reageren maar ondertussen duurt het uren. Terwijl de jongere zus van mijn ex-schoonmoeder (ze lijkt echt als 2 druppels water op Violet) nog eens langs puft met de koffie, schrijf ik nog een vervelend stukje!!