da’s het thema hier in Gloria Serenity Resort, Belek, Turkije. Tussen juli en september worden er iedere week nieuwe sterrenkoks ingevlogen die 5 avonden achter elkaar 7 gangen koken. Moshik Roth, Gerrit Greveling, Lucas Rive en vele anderen gingen ons voor, afgelopen week was het de beurt aan Ron Blaauw (voor wie nu pas voor het eerst intuned zeg maar) die zijn vriend Julius gezellig meenam. “Kom mee Juul, gezellig, even helpen wat gerechtjes doorgeven, 2 avonden of zo, misschien 3, verder lekker relaxen aan het strand……” Zoals ik altijd wat overdrijf, zo stelt Ron de zaken vaak wat simpeler en gemakkelijker voor dan ze zijn. Gezellig…ja! 2 à 3 avonden zijn er 5 + 2 dagen mise en place, lekker relaxen doe je tussen de Russen, als je het tenminste uithoudt in de boedhitte. Verder is het hier all-in, wat op zich wel gemakkelijk is, maar ook meteen een beetje de kwaliteit van het eten beschrijft. Enfin, ik moet niet zeiken, prima weekje, vandaag de laatste dag en vannacht weer op de jumpseat naar huis.

Het menu is terdege voorbereid in Ouderkerk, dus met 28 kilo overgewicht aan ingrediënten en mijn pastamachine gaan we zaterdag de Germanskyairlines in. Ondanks alle voorbereidingen is er toch nog een hoop werk, al was het maar omdat een goed deel van de ingrediënten er niet is, of buitengewoon slecht is. Amuse bestaat uit een martiniglas gazpacho met wat gegrilde perzik, basilicumolie en zwart zeezout.

Eerste gang is dun gesneden venkel in een licht aangezoete vinaigrette, daarop wat stukjes kreeft, tobiko-eitjes, groene appel en een schuim van mierikswortel (soort net niet opgestijfde marshmellow). Hierbij de eerder genoemde sauvignon blanc van Sevilen (T, 2009). 2de gang bestaat uit een paar gegrilde groene asperges (verse, volgens de rest van de koks zijn we gek, diepvries is veel beter….) met minute van zalm, een oester als ze er zijn, peterseliepuree, peterselieolie en een croutonnetje. Hierbij een Pouilly Fumé van Pascal Jolivet (F, 2008). De wijn drinken we door (“we”…., wij drinken helemaal niks behalve water) bij de zeebaars met groene asperges, gerookte paling, doperwten (-puree), kwartelei en beurre blanc. Het gaat hier in een moordend tempo, gasten zitten korten dan 2 uur aan tafel, dus snel door met een glaasje chardonnay van Donnafugata uit Anthilia (T, 2008) en stukjes gebraiseerde bloemkool met Pierre Robert, Baambrugs spek (uit Turkije) en truffelsaus. We drinken de wijn door bij de zomergroentes, o.a. gemarineerde biet, knolselderij, rettich en aardappel, waarbij wat bruine boter met iets mosterd, en bij gebrek aan merg een paar stukjes gebraden lamsgehakt. Pièce bestaat uit tournedos, de kwaliteit is de ene dag okay en de andere dag wat minder, met ravioli van ossenstaart en gefrituurde polenta-dobbelstenen. We blijven in het Turkse qua wijnen, Selection van Kavakhdere (cabernet sauvignon met merlot, 2007), en zo ook bij het dessert, met een Turkse roze bubbel, Pembe Köpük, van het zelfde huis. Dessert is een cocktail van sinaasappel (stukjes en gelei) met Earl Grey, jasmijn, crème van amandel, caramelijs en bakhlava van sinaasappel. Mooi menu, en ondanks de ontberingen (gemis aan kwaliteit qua ingrediënten, en de bloedhitte) prima te doen. Vanavond laatste avond, morgen om 4.00 uur in de taxi naar huis.