Het is niet de eerste keer maar het blijft toch altijd interessant om te kijken wat de cateraars ervan maken. Er is een nieuwe trend om het menu te laten bepalen door een grote chef om zodoende wat meer gewicht in de schaal te leggen. Het is net zoals het eerder besproken Toques & Clochers, kwestie van menu ontwerpen misschien een keer voorproeven en vervolgens gaat het draaiboek naar de fabriek, die tot taak hebben het zo simpel en goedkoop na te maken. Zo werkt dat, ik heb in de menucommissie van de businessclass-maaltijden gezeten van een airline, it’s all about the money! Was het eerder Sergio (mag ik Sergio even spreken zei vriend Robbert, nadat hij niet happy was met het voorgerecht), vandaag is het Margot Janse van Le Quartier Français uit Zuid Afrika. Niet de eerste de beste, deze van origine Nederlandse mevrouw, staat toch mooi in de San Pellegrino top 50 (50 beste restaurants van de wereld, door en voor chefs, nr 37 in 2009). Voorgerecht is een panna cotta van groene asperges, met ingelegde witte ansjovis, zongedroogde tomaat en groene asperges, met Parmezaanse kaas en crostini met zeezout.

Een mond vol, en dat is het ook. De panna cotta is op zich prima, alles smaakt altijd een beetje minder op smaak op 30.000 voet, maar de ansjovis komt rechtstreeks uit zo’n plastic doos, evenals de tomaatjes. Het koekje van Parmezaan en de crostini moet je van de sla afhalen, ach, het is best. Minder gesteld is het met de langzaam gegaarde kipfilet met granaatappeljus, couscous en abrikozentajine. De kip is mooi gegaard, nog zelfs een beetje sappig te noemen, maar de couscous is vlak, en de jus smakeloos. Ik lees ondertussen in de Flying Dutchmann dat mevrouw Janse niet van zoet houdt, dat is ze bij dit gerecht dan even vergeten, want de “abrikozentajine” bestaat uit 3 lepels abrikozenjam langs de rand van het ronde bakje. Ondertussen drinken we een glaasje Azuela verdejo (E, 2009) en een glaasje Plan delle Vigne van Antinori (I, 2003), daar het meneer Duijker niet is gelukt Zuid Afrikaanse te vinden die passen bij de gerechten. De enige die ze hebben is de Lanoy Boschendal uit 2008, die wordt omschreven als a fruit driven blend of cabernet sauvignon and merlot with a seductive luscious, slightly spicy blackcurrants and other berries. Niet echt iets bij kip! We laten het erbij, ik kijk de leuke maar saaie Julie and Julia af (Meryl Streep vertolkt foodicoon Julia Child) en doe een tukje. Morgen lekker Thaïs.