Het is een druilerige zaterdagmiddag als ik klokke 6 bij Bar Gui de levensgevaarlijke trap afdaal. Voorheen café de Fles is door Guillaume de Beer (v/h Breda & Maris Piper) omgetoverd van bruine kroeg tot… bruin restaurant. Bar Gui is in een kelder waarbij alleen het bargedeelte achterin een soort bovenlicht richting de Prinsengracht heeft en de rest daglicht moet ontberen. Wij zitten in de eerste ruimte, waar je zeg maar met de deur in huis valt, niet te groot maar ze hebben er toch nog zo’n 24 stoelen in weten te proppen. Het is kruip-door sluip-door en dat is meteen de enige kritiek, althans op de locatie.
De dochter is er al, de patron biedt een aperitief aan en we starten met pain de mie grillé, met Bretonse boter, wat zo godsliederlijk lekker is dat we er meteen nog een bestellen. Pain de mie is een tikkie zoet en luchtig witbrood dat vaak gebakken wordt in een broodpan (met een deksel) zodat je zo min mogelijk dikke korst hebt. In dit geval zijn alle korsten weggesneden en is het vierkante blok brood aan 2 kanten ingesmeerd met boter en op de beboterde kanten gebakken op de plancha. Hemels! (detail, het zusje van Bar Gui heet Pain de Mie, sandwiches en cocktails in de Kinkerstraat als ik het goed begrepen heb).
Bar Gui heeft een paar à la carte gerechten maar het idee is dat je een keuze maakt uit de Carte Blanche (all the way) of een van de Bistro-arrangementen (3 of 5 gangen). We kiezen voor de laatste dat start met stengelsla met wasabidressing, geraspte Nederlandse mierikswortel, en haringkuit. De wasabi weten we niet echt te ontwaren, het gerecht is wel berelekker.
De carpaccio van Hollands rund, met tomatillosaus en knoflookgemberolie ziet er op het eerste gerecht wat anders uit dan normaal, een tikkie grof, maar de smaak is subliem, tjemig wat lekker…
De asperges met paling, palinghollandaise en daslookvinaigrette (foto boven) is ook een schot in de roos, te gek lekker ook.
De bavette met pepersaus, rokerige en boterige aardappel en botersla met dragonvinaigrette is top, precies wat het beloofd, alleen vind ik het qua gerecht niet passen in het culinaire vuurwerk dat we tot nu toe hebben gekregen. Technisch uitmuntend, met de ogen dicht zit ik bij Rijsel, maar misschien net wat te saai, of zou het bedoeld zijn als een rustpunt in de hectiek van de geweldige smaken…?
De dochter wil mayonaise bij de aardappeltjes, maar “dat hebben we in principe niet, maar voor jou wel”, wat ik een rare opmerking vind, zeker als bij het inzetten blijkt dat het recept van de chef zijn opa komt, dat dan weer wel. Toe is er een crèpe met appelcompôte, vanille-parfait (van Hollandse vanille) en gezouten karamelsaus. Lekker.
Vlak voor de rekening komen er nog 2 lepels chocolademousse-achtige brownie wat op zich geen slecht idee is want de porties van de eerste 3 gerechtjes zijn niet echt groot te noemen.
Enthousiast? Ja! Ga ik terug? Zeker, maar dan ga ik in het deel bij de bar zitten waar nog een streep daglicht binnenkomt en je wellicht iets ruimer zit. Verder nog wat? Ik heb het eigenlijk nooit over geld en als ik de rekening krijg vind ik die ook prima, tot ik zie dat ik bij reservering al 50 piek had aanbetaald…
Bar Gui|Prinsengracht 955|Amsterdam