Er waren een paar redenen om naar Parijs te gaan 1) gewoon leuk, 2) eten bij Septime, en 3) eten bij de Japanse chef Kei Kobayashi, de eerste chef met 3 Michelinsterren buiten Japan.

Restaurant Kei is gesitueerd op een steenworp afstand van Au Pied de Cochon maar lijkt in niets op deze ouderwetse vreetschuur. De ontvangst is subliem, ware het niet dat we met een halfopen deur in een te klein halletje moeten wachten tot de vorige gasten zijn doorgelopen. Er is een groot raam naar de kleine keuken waar koortsachtig wordt gewerkt en we worden de ‘zaal’ in geleid. Er zijn een stuk of 8 tafels en er zal vanavond voor ± 24 gasten worden gekookt. Ik telde zo maar 6 koks in de keuken, en in de bediening loopt een man of 8, misschien wel 10, die er allemaal uitzien alsof ze bij een bank werken. Aan tafel zijn ze nog even druk met het weghalen van een paar grote ringen van porselein, waarna we gaan beginnen.

Voordat we aan de amuse gaan moeten we eerst even beslissen wat we willen. Het ‘gewone’ menu degustation is te doen, we zitten in Parijs, 3 sterren, ik schrik niet zo snel. Op het menu waarin ook wat truffel en een stukje duif in plaats van mijn parelhoen is meteen de verdubbelaar van toepassing. Het 3^de menu, aangevuld met kaviaar en wagyu bereikt een onheilspellende hoogte, die nemen we niet. Ik ga voor ‘gewoon’, you know me, Ron laat zich verleiden door het kistje met truffels hahaha.

We starten met een crisp van Pamezaanse kaas en een gougère met Comté, sorry dat ik het meteen moet zeggen, maar er is niks aan…

De komkommer met miso en pinda en de rode ui met emulsie van gerookte yoghurt en Spaanse sardines zijn prima.

De crispy vegetable garden wordt gepresenteerd op een grote bol schuim. Het gerecht bestaat uit 20 verschillende groentes, op een schuim van citroen.

Hieronder een emulsie van sla en wat zwarte olijf. Het ziet er spectaculair uit maar het is de bedoeling dat je het volledig door elkaar husselt en dan opeet. De smaak doet wat aan avocado denken maar dat zit er beslist niet in verteld een van de bankiers ons ongevraagd. Briljante starter!

Het advies bij de oester met mierikswortelschuim, ‘eat only the shell’ , de cursus engels is bij de bank nog niet afgerond, volgen we niet op, en we genieten van de zeevrucht en leggen de schelp weer terug op het bordje.

Eerste voorgerecht is zeebaars met een crispy skin en een perfecte cuisson. Erbij een eetlepel tapenade van aubergine, wat van die kleine bollekes fingerlime, en een crème van groene kruiden.

Tweede voorgerecht, we schieten er doorheen, bestaat uit een coquille St. Jacques (2 halve), wat zeewier-boter, een stukje citroen en wat tobiko-eitjes (gekleurde eitjes van de snotolf).

Pièce is parelhoen met lardo, gefrituurde gnocchi, en een leversaus op basis van duivenbouillon met jeneverbes.

Ik sla het dessert over maar daarna komt er nog een bizar goede mini-tarte Tatin.

Resumerend; prima avond met een aantal perfect bereidde gerechten. De cuissons zijn dik in orde, de portionering is goed, de bediening is (te) formeel maar uitstekend en ook de sfeer in de zaal is prima. Wat we missen is inspiratie, fantasie, frisse zuren, Japanse invloeden, het is allemaal een beetje zielloos. Jammer.

Kei|5 rue Coq Héron|Paris (1)|F