Blij als een kind dat ik gisterenmiddag mijn laptop op mijn buro zag liggen, was mijn management content system (programma waar ik nieuwe stukjes mee op het net zet) op hol geslagen. Enfin, alles doet het weer, waar waren we gebleven…..oh ja op de eerste dag van de Wine Professional!
Hele dag blijven hangen, even lunchen met Marco en zijn crew, waarna de rest van de middag doorgeproefd. Top Hongaars, o.a. de Kopár die ik op mijn verjaardag bij Ron Blaauw heb gedronken, een rode wijn die onlangs een met 100 punten gewaardeerde Chateau Pétrus in een blinde proeverij versloeg. Bijzonder. Bijkletsen met Otto, met Gilles, met Betty, Ramon….. en aan het einde van de middag een masterclass van de meer dan aimabele Florent Beaumard uit de Loire. Georganiseerd door Résidence wijnen (ook in de kantlijn) dronken we achtereenvolgens Savennières Clos St. Yves (2005), Clos du Papillon (2005, 1997, 1989), Trie Spéciale (2003), Coteaux du Layon Carte d’Or (2004), Clos Sainte Catherine (2005) en Quarts de Chaumes (2005). Een feestje zou Inèz zeggen, en zeker met het heerlijke eten wat Moshik (Roth, Brouwerskolkje* in Overveen) uit zijn keukentje toverde.

Ondanks zijn longontsteking genoten we eerst van een gepelde kabeljauwkeel (serieus) met gelei van zeewier, schuim van sereh en rijst en een zacht quinoa koekje, waarna wat ganzelever met een compôte van paddestoelen, verjus en crème van buddhacitroen (van die gekke citroenen met allemaal vingertjes). Smaken briljant, wijn-spijs briljant, wat ik al zei, een feest. Toen iemand uit het publiek zich wat kritisch uitliet schoot buurman Fred uit zijn stoel en vertelde aan de volle zaal dat dit gerechten waren waar de spanning werd opgezocht en harmonie in de contrasten werd gevonden. “Patatgeneratie” fluisterde hij me even later toe! De sessie’s lopen ten einde en we dwalen een beetje door de hallen op zoek naar de afterparty, die we vinden. Getooid met het goede polsbandje gaan we aan de sjampie en babbelen we bij met vogels van divers pluimage. Bij het verlaten van de parkeergarage duiken we recht de fuik in en moet ik blazen. Ondanks dat ik hierop ben voorbereid knijp je ‘m toch, maar na de P van prima vervolgen we onze weg naar restaurant Puyck waar we de broertjes Björn en Johan van AdBibendum met hun crew ontmoeten. Over restaurant Puyck (Ceintuurbaan) heb ik al veel enthousiaste verhalen gehoord maar ik ben er nog nooit geweest. Ik bewaar mijn verhaaltje tot een volgend bezoek aangezien ik deze plek nu eenmaal niet (okay, hoogst zelden) gebruik om de boel af te zeiken, en ik zeker niet de alleraardigste Mieke Puyck voor het hoofd wil stoten (de chef was op vakantie, hoorde ik de volgende dag).
11 uur thuis en in bed, poeh poeh…..

Morgen ben ik een dagje in Spanje, maar je hebt nog één en ander tegoed, o.a. de driedimensionale proeverij van gerechten van Jonnie en Thérèse Boer, Le Garage op de Hongaarse tour, met Edwin bij de Ciel Blue en Quique Dacosta………